ابراهیم قائدرحمتی

تعامل و همکاری متقابل میان مرزبانی و مرزنشینان می تواند زمینه ساز کاهش تنش های فی مابین و حرکت در مسیر ایجاد امنیت پایدار در مرز باشد. یکی از مصادیق این امنیت پایدار، استفاده از ظرفیت خود مرزنشینان در کاهش میل به قاچاق کالا در میان آنها و پیشگیری و مقابله موثر با قاچاق در شهرستان مرزی مریوان می باشد. فرماندهی هنگ مرزی مریوان با تامین امنیت 115 کیلومتر از مرز استان کردستان با اقلیم کردستان عراق، نقش مهمی در ایجاد همگرایی در میان مرزنشینان و تعامل سازنده ی آنها در مسیر پیشگیری و مقابله با قاچاق کالا ایفا می کند. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت داده ها و شیوه اجرا، از نوع پژوهش های کیفی است. جامعه آماریِ پژوهش حاضر، کارشناسان حوزه های مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، انتظامی و مرزبانی شهرستان مریوان است و حجم نمونه ها 20 نفر است. یافته های پژوهشی در بُعد درون سازمانی شامل؛ ارتقا مهارت های ارتباطی کارکنان، تقویت اشراف اطلاعاتی، اطلاع رسانی دقیق و به موقع، آگاه سازی، آموزش و توجیه کارکنان، پویایی هدف مند در جلسات شورای تامین، حضور فعال در فضای مجازی، انعطاف در اِعمال قوانین و مقررات مرزی؛ و در بُعد برون سازمانی؛ استفاده از ظرفیت بسیج محلی، شناسایی و تعامل با نخبگان بومی و محلی، نهادینه سازیِ فرهنگ نه به قاچاق در مرز، مشارکت فعال در طرح های مردم یاری، پاسخگویی به مطالبات مرزنشینان، تسهیل در امر تجارت مرزنشینان، تعامل با دیگر سازمان های ذیربط، حضور در مراسم های بومی-محلی، آگاهسازی مرزنشینان از قوانین و مقررات، تقلیل عنصر بدبینی در روابط متقابل می شود. نتایج نشان می دهد تعامل و ارتقا روابط با مرزنشینان می تواند ضمن ارتقا اشراف اطلاعاتی بر مناطق مرزی، بستری برای پیشگیری موثر و نرم از میل مرزنشینان به قاچاق کالا باشد.

زمینه و هدف: فرماندهی و مدیریت از ارکان اصلی سازمان و جامعه است. دانش مدیریت و رهبری سازمانی در کنار سایر وظایف مدیریت، مانند؛ برنامه ریزی، سازماندهی، کنترل و...، یکی از وظایف ضروری و حیاتی است و نقش زیربنایی در سلامت سازمانی دارد. در این پژوهش بر تأثیر سه عامل مهم کنترل پیشگیر یا مقدماتی، کنترل همگام و کنترل بازخورد و همچنین ویژگی های شخصیتی، انضباط سازمانی و خودکنترلی (دینداری) فرماندهان بر سلامت سازمانی پرداخته شد. هدف این پژوهش، تبیین نقش کنترل، نظارت و عوامل فردی و سازمانی فرماندهان بر سلامت سازمانی است. روش: این پژوهش، کاربردی از نوع توصیفی است که به روش پیمایش انجام و به منظور جمع آوری داده ها از ابزار پرسش نامه استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان فرماندهی انتظامی استان گیلان تشکیل دادند که از میان آنها 180 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. داده های حاصل از پرسش نامه ها به محیط نرم افزار اس.پی.اس.اس، منتقل و پس از بررسی روایی و پایایی، مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل داده ها نشان می دهد که میان سلامت سازمانی و متغیرهای ویژگی های شخصیتی، انضباط سازمانی، دینداری، کنترل پیشگیر، کنترل همگام و کنترل بازخورد و درآمد همبستگی معناداری وجود دارد اما از آن میان، سهم دو عامل انضباط سازمانی (384/0=beta) و کنترل پیشگیر (345/0=beta) در تبیین سلامت سازمانی بیشتر از بقیه است. باتوجه به مقدار R2 می توان گفت که 53 درصد از تغییرات متغیر وابسته (سلامت سازمانی) توسط متغیرهای مستقل توضیح داده شده است. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش، لازم است تا در راستای ارتقاء سلامت سازمانی، دو عامل انضباط سازمانی و کنترل پیشگیر تقویت شوند و در اولویت قرار گیرند. همچنین با کنترل پیشگیرانه تلاش شود از انحرافات در کیفیت و کمیت منابع انسانی، مادی و مالی مورد استفاده سازمان، پیشاپیش جلوگیری شود.