رضا احتشام راثی

وجود ریسک و اختلال در زنجیره تامین، غیرقابل کتمان است. یکی از راه های کاهش اختلالات در زنجیره، استفاده از تکنولوژی های حاصل از انقلاب صنعتی چهارم است. از این رو در این مقاله، مدلی ارائه شده که با بکارگیری تجهیزات انقلاب صنعتی چهارم در طراحی زنجیره تامین، علاوه بر کاهش اختلالات زنجیره، هزینه های طراحی و انتقال محصول نیز به حداقل رسیده است. بر این اساس، با پیاده سازی هر سه الگوریتم EO، MPA و SIF بروی مدل ریاضی، مشخص شد که الگوریتم SIF در حدود 4.91 درصد نسبت به الگوریتم MPA و 6.632 درصد نسبت به الگوریتم EO بهتر عمل کرده و توانسته مقدار هزینه زنجیره را به میزان بیشتری، کاهش دهد. همچنین نتایج نشان داد که تغییر در پارامتر مراکز استقرار مراکز توزیع سطح دوم برای مشتریان خارجی دارای بیتشرین تاثیر در هزینه های طراحی زنجیره می باشد.وجود ریسک و اختلال در زنجیره تامین، غیرقابل کتمان است. یکی از راه های کاهش اختلالات در زنجیره، استفاده از تکنولوژی های حاصل از انقلاب صنعتی چهارم است. از این رو در این مقاله، مدلی ارائه شده که با بکارگیری تجهیزات انقلاب صنعتی چهارم در طراحی زنجیره تامین، علاوه بر کاهش اختلالات زنجیره، هزینه های طراحی و انتقال محصول نیز به حداقل رسیده است.

هدف: تغییر و تحولات مستمر در فناوری ها و مدل های کسب و کار، موجب گردیده است سازمان ها برای استفاده سریع از فرصت های پیش آمده و گریز از ریسک های مخرب آینده، به راهبردهای جدیدی روی آورند. آینده نگری باز یکی از راهبردهای نوینی است که با تاکید توامان بر مهارت ها و قابلیت های دورنی و بیرونی، سازمان ها را قادر می سازد ایده های جدید را برای ارائه محصولات و خدمات نوآورانه شناسایی کنند و بر پیچیدگی های محیطی کسب و کارها فائق آیند.هدف این پژوهش، بررسی تأثیر آینده نگری باز بر نوآوری باز و با تاکید بر چارچوب ارزش های رقابتی در صنعت نساجی است. روش: روش تحقیق در این مقاله مبتنی بر روش دلفی متخصصین بوده و از هم اندیشی متخصصین به صورت پانل و دلفی در صنعت نساجی برای ارزیابی تأثیرگذاری دانش آینده پژوهی بر الگوهای برنامه ریزی و سیاست گذاری در دانش برنامه ریزی و توسعه استفاده شده است. این مقاله از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه و روش گردآوری داده ها و تحلیل آنها، توصیفی- اکتشافی و از نوع همبستگی است. یافته ها: دستاورد اصلی این مقاله تعیین حوزه های اولویت دار دستیابی به مرجعیت علمی در صنعت نساجی با مشارکت تمامی ذی نفعان بوده است. این مقاله توانسته است تأثیر انواع فرهنگ ها بر آینده نگری و نوآوری باز را به تصویر کشد. نتیجه گیری: تحلیل مسیر مدل ساختاری بیانگر آن است که آینده نگری باز با ضریب 0.43 اثر مثبتی بر نوآوری باز دارد و فرهنگ انسان گرا و توسعه گرا محرک های قوی برای آینده نگری باز و نوآوری باز هستند و فرهنگ بروکراتیک مانعی برای موفقیت پروژه های آینده نگری باز و بهبود نوآوری باز محسوب می شود.آینده نگری باز به عنوان یک رویکرد راهبردی می تواند با گسترش تفکر خلاق و استفاده از دیدگاه های مختلف، شرکت ها را از وابستگی به مسیر و قفل شدن در نوآوری های فعلی باز دارد و ریسک های آینده صنعت نساجی را کاهش دهد.