از کارگری تا کُنش گری سیاسی؛ مواجهه ایرانیان با اعتصابات جنوب قفقاز( 0011تا انقلاب 001۵م) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در دوره قاجاریه، حجم گسترده ای از نیروی کار ایرانی با عبور قانونی و غیرقانونی از مرزها، وارد مناطقی از جنوب قفقاز می شدند. این مهاجران افرادی به لحاظ سیاسی ناآگاهی بودند که با وجود اشتغال به طاقت فرساترین کارها، در پایین ترین سطح زندگی می کردند اما در طی سال ها زندگی در محیط قفقاز، تجربه های متفاوتی نسبت به زندگی گذشته خود در وطن، پشت سر گذاشتند که منجر به آگاهی جدیدی در آنان شد. با توجه به این مهم، مقاله حاضر با رویکرد «تاریخ از پایین» و الهام گیری از الگوی روش شناسی «ادوارد پالمر تامپسون» به این سؤال پاسخ می دهد که کارگران در اعتصابات سال های 1900 تا انقلاب 190۵م، در قفقاز چه جایگاهی داشتند و آنان به عنوان نیروهایی عمدتاً به لحاظ سیاسی ناآگاه چگونه به این جایگاه رسیدند؟ یافته های پژوهش نشان می دهد کنش گری کارگران مهاجر ایرانی در تحولات سال های 1900 تا انقلاب 190۵م در قفقاز تحت تأثیر تجربه زیسته آنان شکل گرفت.؛ بدین صورت که این افراد طی سال ها کار و زندگی در محیط های کارگری و عدم برخورداری از کمترین امکانات (مسکن، بهداشت، تغذیه و غیره) به عنوان طبقه کارگر، تجربه های مشترکی پشت سر گذاشتند که این تجربه های مشترک دردها، کینه ها، نفرت ها و غیره، در آنان به وجود آورد و باعث شد تا با حضور در گروه های سیاسی، در اعتصابات شرکت کنند و درنتیجه کارگران ایرانی توانستند در کنار دیگر کارگران تا حدودی مهر منافع طبقاتی خود را بر تحولات قفقاز بکوبند.From Labor to Political Activism; The Confrontation of Iranians with the South Caucasus Strikes (1900 to the 1905 Revolution)
During the Qajar period, many Iranian laborers entered the South Caucasus regions, crossing the borders both legally and illegally. These immigrants were politically unaware and lived at the lowest social levels despite being engaged in the most exhausting labor. However, over the years spent in the Caucasus, they gained experiences that contrasted with their lives in Iran, leading to new forms of awareness. This article addresses the question of what Iranian workers did in the Caucasus between the strikes of 1900 and the revolution of 1905, using the “history from below” approach and inspired by the methodological model of Edward Palmer Thompson. What position did they hold, and how did they reach this position, despite being largely politically ignorant ? The findings of the research indicate that the activism of Iranian immigrant workers in the Caucasus between 1900 and 1905 was shaped by their lived experiences. Over the years of working and living in challenging conditions-lacking basic necessities such as housing, health care, and nutrition-these workers shared experiences as part of the working class. These shared hardships, including pain, resentment, and anger, eventually led them to participate in strikes and join political groups. As a result, Iranian workers, alongside other laborers, were able to assert their class interests to some extent in the political developments of the Caucasus.
تبلیغات
