جوهر و وجوب شعر از دیدگاه داوری اردکانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تأمل در ماهیت و چیستی شعر، ذهن و زبان فیلسوفان، ادبا و زبان شناسان را در دوره های مختلف تاریخی به خود مشغول داشته است. این امر در دوره معاصر نیز محل تأملات جدی قرار گرفته است. رضا داوری در زمره معاصرانی است که با رویکردی فلسفی به چیستی و ماهیت شعر پرداخته و پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی به بررسی نظرات او دراین باب می پردازد. نتایج این جستار نشان می دهد که داوری تحت تأثیر هایدگر و سنت حکمی عرفانی، کوشیده به پرسش چیستی شعر و عناصر مرتبط با آن پاسخ گوید. او شعر ناب و اصیل را موهبتی آن سویی می داند که از صافی کلام انبیا و اولیا گذشته است و بر فراز زمان، برای هر عصری و نسلی، نور و خرد و روشنی را به ارمغان می آورد. او اگرچه گونه های مختلفی برای شعر برمی شمارد، اما این شعر عرفانی و به طور مشخص شعر حافظ است که قدر می بیند و بر صدر می نشیند. داوری ضمن تأیید تعهد در شعر، تأکید می کند که شعر اصیل در خدمت ایدئولوژی یا مرامنامه خاصی قرار نمی گیرد. در نظر وی، زبانِ نخستین شعرست و شاعران واضعان اصلی زبان اند. زبان کنونی به زبان عبارت تقلیل پیدا کرده و از پشتوانه پیشین خود یعنی زبان اشارت تهی شده است. لذا زمانه جدید در نگاه او، زمانه عسرت است و زبان و شعر در نازل ترین سطح و حدّ خود نمود پیدا کرده و ناامیدانه بانگ برمی دارد که در آینه شعر شاعران زمانه حاضر، امروز و فردایی تاریک و سرشار از دشمنی و تباهی می بیند. از این رو، تلاش می کند با رجعت به شعر شاعرانی چون حافظ و مولانا و سعدی، به احیا و بازآفرینی زیست جهان شاعرانه ای بپردازد که جوهر شاعرانگی خود را وامدار عالم غیب است و سرشار از آموزه های حکمی و عرفانی است که ریشه در کلام وحیانی و سخنان پیشوایان دین دارد.The Essence and Necessity of Poetry from the Perspective of Davari Ardakani
Introduction This article delves into the profound thoughts of Davari Ardakani on the essence and necessity of poetry, examining his philosophical contributions to this domain. Ardakani, a distinguished contemporary philosopher and intellectual, has articulated significant ideas concerning the nature and importance of poetry, drawing upon his direct works such as Poetry and Language and Poets in Times of Hardship , as well as indirect references in his broader philosophical explorations in texts like On the West and A Journey through Iranian Intellectual History . Literature Review While no independent studies have specifically focused on Davari Ardakani’s perspective on poetry, Farzad Baloo’s work, Iranian Intellectuals and the Language Issue (published in Persian in 1403 SH), includes an examination of Ardakani’s views on language. Methodology This study adopts a descriptive-analytical approach, employing library research and a phenomenological methodology to meticulously analyze Davari Ardakani’s perspectives on the essence and importance of poetry. Discussion Ardakani posits a crucial distinction between “language of expression” and “language of indication”. He leverages Heideggerian existential viewpoints to elaborate on this dichotomy, emphasizing the contemporary dominance of the “language of expression” and the consequent absence or devaluation of the “language of indication”. Ardakani contends that traditional poetic language is intrinsically foundational, suggesting that humanity itself possesses an inherent poetic nature. He further differentiates between poetry as a divine gift and poetry as a product of craftsmanship, asserting that poetic language originates from the divine realm and that individuals endowed with poetic gift are the custodians of language. Conclusion In synthesizing Heideggerian thought with mystical philosophy, Ardakani offers a unique understanding of poetry’s essence. He posits that poetic language is fundamentally a “language of indication,” which necessitates an empathetic and intuitive engagement for its comprehension. Ardakani argues that contemporary literary criticism often obscures a genuine understanding of the poetry of masters like Hafez.
تبلیغات
