از گردشگری تا پژوهشگری
آرشیو
چکیده
مسئله مهمی که امروزه در مطالعات گردشگری می بایست مورد توجه قرار گیرد، فاصله میان تجربه زیسته گردشگر و تحلیل علمی پژوهشگر در فهم و واکاوی فرهنگ مقصد است. این موضوع به شکافی بالقوه میان نگاه تجربی و احساسی گردشگر و نگاه تحلیلی و مفهومی پژوهشگر اشاره دارد، و اینکه آیا امکان دارد تجربه زیسته گردشگر به داده ای معتبر برای پژوهش فرهنگی تبدیل شود؟ آیا پژوهشگر می تواند بدون تجربه مستقیم، به عمق معناهای فرهنگی سفر دست یابد؟ پژوهشگر گردشگری، کاشفی است که برای فهم بهتر و دستیابی به عمق شناخت، پابه پای گردشگران طی مسیر می کند و از مبدأ تا مقصد و از مقصد تا مقصود، در توقفگاه های اندیشه مکث می کند. تلاش دارد تا جامعه علمی را به گستردگی این اقیانوس میان رشته ای و فرارشته ای اقناع کند و اهمیت جایگاه آن را در نظام معرفتی عصر حاضر، برجسته سازد. تجربه سفر نخست با تماشا آغاز می شود. تماشا با چشم سر یا چشم دل و نظاره گر بودن مناظر، لمس فضاها و تجربه لحظه ها. اما آنگاه که نگاه گردشگرانه با نگاه پژوهشگرانه گره می خورد، سفر به تجربه ای عمیق تر از نظاره صرف بدل می-شود. به کاوشی در لایه های عمیق فرهنگ و هویت. و پژوهشگر پلی می شود از شور نگاه تا تأمل معنا، از جوشش احساس تا ژرفای اندیشه و از آستانه تجلیل تا عمق تحلیل. سفر نه تنها جابه جایی در بُعد مکان، که ورود تدریجی به جهان های معنایی و فرهنگی است. گردشگر با نگاه خیره کنجکاو، و پژوهشگر با ذهن تحلیل گر، هر دو در پی کشف این جهان های معنایی هستند؛ یکی با تجربه و دیگری با آزمون و تحلیل تجربه. گردشگر ممکن است تنها شیفته زیبایی و جذابیت های گذرا شود، اما پژوهشگر به لایه های پنهان فرهنگ که با تار و پود مکان و زمان درهم تنیده است، توجه دارد. این دو نگاه متفاوت، مکمل یکدیگرند؛ زیرا یکی تجربه می کند و دیگری معنا می بخشد. در این بین، بهره گیری از شیوه هایی همچون پدیدارشناسی، با پرداختن به تجربه زیسته فرد در مواجهه با جهان پیرامون، کمک می کند تا تجربه سفر نه تنها به عنوان جابجایی در مکان، بلکه به مثابه مواجهه با معنا و هویت درک شود، و اینجاست که تجربه گردشگر می تواند به عنوان یک داده فرهنگی و معرفتی برای تحلیل لایه های پنهان موضوع به کار گرفته شود. تجربه سفر به مثابه شناخت فرهنگی است و گردشگری فرهنگ، دعوتی است به آشتی این دو نگاه؛ آنجا که روایت های سفر با چاشنی تحلیل فرهنگی همراه می شود. دعوت به نگاهی ژرف تر به گردشگری، چرا که سفر نه تنها رسیدن به مقصد، که پیمودن مسیری است آراسته به منظرها و توقفگاه های معنایی که می بایست با گام-های کوتاه و آهسته و توأم با مکث و تأمل طی شود. سفر، در تمام اشکال خود، بستری است برای گردشگری آزادانه فرهنگ.From Tourism to Research
An essential issue that contemporary tourism studies must address is the gap between the tourist’s lived experience and the researcher’s analytical interpretation in understanding and deconstructing the culture of the destination. This issue points to a potential disjunction between the experiential and affective perspective of the tourist and the analytical and conceptual lens of the scholar. It further raises critical questions: can the tourist’s lived experience be transformed into a valid source of cultural data? Or, conversely, can the researcher grasp the deeper cultural meanings of travel without direct, embodied experience? A tourism researcher is an explorer who walks alongside travelers—not merely to observe, but to understand more deeply and reach the essence of knowledge. From origin to destination, and from destination to purpose, they pause at the waystations of thought. Their mission is to convince the academic community of the vastness of this interdisciplinary and transdisciplinary ocean, and to highlight its significance within the epistemological framework of our time. The journey begins with observation—watching with the eyes of the body or the eyes of the heart, witnessing landscapes, feeling spaces, and experiencing moments. However, when the tourist’s gaze intertwines with the researcher’s lens, the journey transforms into something far deeper than mere sightseeing. It becomes an exploration into the layers of culture and identity. The researcher becomes a bridge—from the passion of seeing to the contemplation of meaning, from emotional stirrings to intellectual depth, and from the threshold of admiration to the depths of analysis. Travel is not just a spatial movement—it is a gradual entry into semantic and cultural worlds. The tourist, with a curious and captivated gaze, and the researcher, with an analytical mind, both seek to uncover these worlds of meaning—one through experience, the other through examination and interpretation. While the tourist may be enchanted by fleeting beauty and charm, the researcher pays attention to the hidden layers of culture woven into the fabric of place and time. In this context, the adoption of phenomenological approaches—by engaging with the individual’s lived experience in relation to the surrounding world—enables a deeper understanding of travel not merely as spatial displacement, but as an encounter with meaning and identity. Within such a framework, the tourist’s experience can thus be regarded as a form of cultural and epistemic data, providing valuable insight into the hidden layers of the phenomenon under investigation. These two perspectives, though different, complement each other: one experiences, the other interprets. Travel, as a form of cultural understanding, invites a reconciliation between these two views—where travel narratives are enriched with cultural analysis. It is a call to a deeper perspective on tourism, recognizing that travel is not merely about reaching a destination, but about traversing a path adorned with meaningful landscapes and thoughtful pauses. In all its forms, travel provides a fertile ground for the free tourism of culture.
تبلیغات
