شاهدانِ خاموشِ تاریخ: گردش ادبیات در حجره های مذهبی کردستان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
سایه ی سیاست، همواره بر ادبیات در کُردستان سنگینی می کند، به گونه ای که پرداختن به جهان درونیِ آفرینش-های ادبی، مغفول مانده است. مساله ی پژوهشِ حاضر مبنی بر یک انتقاد دو سویه، به نحوه ی اندیشیدن، پیرامون ادبیات و نسبتِ آن با تاریخ و سیاست تنظیم شده است. نگریستن به ادبیات از منظر رژیمِ بازنمودی، ملیتی یا طبقاتی، یکی از این سایه ها است؛ و پس راندن ادبیات کلاسیکِ قرن نوزدهمی به ساحتِ رمانتیک و پیشاسیاسی، سایه ی دیگری از آن. هدفِ پژوهش، پس زدنِ این سایه های «صرفاً» سیاسی، و پرداختن به سیاستِ خوداندیشی است که ادبیاتِ کلاسیک، در نسبتِ با تاریخ إعمال می کند. بنیامین، تامپسون و رانسیر در تقاطعِ تاریخ و ادبیات، منظومه ای از مفاهیم را در اختیار ما قرار می دهند تا نگاهِ بازنمودی به ادبیات و نسبتِ انعکاسی اش با تاریخ را کنار بگذاریم. بر مبنای تاریخ نگاریِ درون ماندگارِ «ذهنیت ها» در دو سطح به ادبیاتِ کلاسیک (مکاتبه ای شاعرانه) پرداختیم. در سطح اول، ردپای حسِ مشترکی را دنبال کردیم که در حجره های دینی نهایتاً در قالب ادبیات متبلور می شود، در سطح دوم هم تاریخیتِ شاعرانه ی حک شده در دل این ادبیات را بازخوانی نمودیم. دغدغه ی این ادبیات نه تنها غیرسیاسی نیست، بلکه به مثابه سنتی خاموش و زیرزمینی؛ لحظه ای استتیکی و رمانتیسیستی، همواره مکانی گفتاری، برای خواستِ رهاییِ پس از خود بوده است.Mute witnesses of history
The shadow of politics has always weighed heavily on literature in Kurdistan, in such a way that addressing the inner world of literary creations has been neglected. The issue of the present research is based on a two-sided criticism of the way of thinking about literature and its relationship to history and politics. Looking at literature from the perspective of a representative regime, national or class, is one of these shadows; and relegating nineteenth-century classical literature to the romantic and pre-political realm is another. The aim of the research is to reject these “purely” political shadows and address meta politics that classical literature practice in relation to history. Benjamin, Thompson and Rancière, at the intersection of history and literature, provide us with a constellation of concepts to abandon the representative view of literature and its reflexive relationship to history. Based on the immanently historiography of "mentalities", we approached classical literature (a poetic correspondence) on two levels. On the first level, we followed the traces of a common sense that ultimately crystallizes in the form of literature in religious chambers, and on the second level, we reread the poetic historicity engraved in the heart of this literature. The concern of this literature is not only non-political, but as a mute and underground tradition; an aesthetic and romantic moment, it has always been a place of speech for the demand for liberation after itself.
تبلیغات
