تعیین رابطه بین فرسودگی شغلی و جو سازمانی کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان بهشهر
آرشیو
چکیده
مقدمه و هدف: فرسودگی شغلی یکی از چالش های جدی در سازمان های آموزشی است که می تواند کارایی و انگیزه کارکنان را تحت تأثیر قرار دهد. از سوی دیگر، جو سازمانی به عنوان عامل کلیدی در محیط های کاری، نقشی اساسی در کاهش یا افزایش این فرسودگی ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین فرسودگی شغلی و جو سازمانی کارکنان اداره آموزش وپرورش شهرستان بهشهر انجام شد.روش کار: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی–همبستگی است. جامعه آماری شامل ۹۵ نفر از کارکنان اداره آموزش وپرورش شهرستان بهشهر در سال تحصیلی ۱۳۹۸–۱۳۹۷ بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان، ۷۶ نفر به روش نمونه گیری طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (۱۹۸۵) و پرسشنامه جو سازمانی هالپین و کرافت (۱۹۶۳) بود. داده ها پس از گردآوری با نرم افزار SPSS و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند.یافته ها: بر اساس نتایج جدول 3 نشان داده شده است که همبستگی پیرسون محاسبه شده (141/0-) با مقدار سطح معنی داری (023/0) کوچکتر از سطح خطای 05/0 است، لذا این ضریب همبستگی بدست آمده معنادار می باشد. بنابراین بین فرسودگی شغلی و جو سازمانی کارکنان رابطه وجود دارد.نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت که مدیریت و بهبود جو سازمانی به مثابه ابزاری راهبردی در کاهش فرسودگی شغلی و افزایش کارایی کارکنان آموزش و پرورش عمل می کند. پیشنهاد می شود که پژوهش های آینده به بررسی دقیق تر ابعاد مختلف جو سازمانی و نقش هر یک در کاهش فرسودگی شغلی بپردازند و همچنین تأثیر مداخلات سازمانی در ایجاد فضای کاری مثبت و حمایتی را به طور تجربی ارزیابی کنند. این نتایج می تواند راهنمای مناسبی برای مدیران و تصمیم گیرندگان آموزشی در جهت بهبود شرایط کاری و ارتقای کیفیت آموزش باشد.Determining the Relationship Between Job Burnout and Organizational Climate Among Employees of the Department of Education in Behshahr
Introduction and Purpose: Job burnout is one of the serious challenges in educational organizations, which can negatively affect employee efficiency and motivation. On the other hand, organizational climate, as a key factor in the workplace, plays a crucial role in either reducing or increasing this burnout. This study aimed to determine the relationship between job burnout and organizational climate among employees of the Department of Education in Behshahr.Methods: This research is applied in purpose and descriptive–correlational in method. The statistical population consisted of 95 employees of the Department of Education in Behshahr during the 2018–2019 academic year, of which 76 individuals were selected using stratified sampling based on gender according to the Krejcie and Morgan table. Data collection instruments included the Maslach Burnout Inventory (1985) and the Halpin and Croft Organizational Climate Questionnaire (1963). Collected data were analyzed using SPSS software and Pearson correlation and regression tests.Results: According to Table 3, the calculated Pearson correlation coefficient (-0.141) with a significance level of 0.023 is smaller than the 0.05 error level, indicating that the obtained correlation coefficient is statistically significant. Therefore, there is a significant relationship between job burnout and organizational climate among employees.Conclusion: Overall, it can be concluded that managing and improving organizational climate acts as a strategic tool to reduce job burnout and enhance employee performance in the education sector. It is recommended that future studies examine the various dimensions of organizational climate in more detail and assess the role of each in reducing burnout. Additionally, the impact of organizational interventions in creating a positive and supportive work environment should be empirically evaluated. These findings can provide useful guidance for managers and educational decision-makers to improve working conditions and enhance the quality of education
تبلیغات
