ارائه مدل خودتوسعه ای منابع انسانی مبتنی بر فرهنگ یادگیرنده در شهرداری های کلان شهرهای ایران
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: این پژوهش با هدف ارائه مدلی برای خودتوسعه ای کارکنان مبتنی بر فرهنگ یادگیرنده در سازمان های خدماتی (شهرداری کلان شهرهای ایران) انجام شده است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، کیفی است. برای دستیابی به هدف پژوهش، از راهبرد نظریه پردازی داده بنیاد با رهیافت نظام مند استفاده شده است. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۶ نفر از مدیران و متخصصان حوزه برنامه ریزی و توسعه منابع انسانی شهرداری های کلان شهرها و استادان دانشگاهی گردآوری و از طریق کدگذاری های باز، محوری و انتخابی تحلیل شدند. به منظور ارزیابی اعتبار یافته ها، از راهبرد بررسی همکاران و اعتبارسنجی اعضا استفاده شد و برای پایایی مصاحبه ها، روش توافق درون موضوعی دو کدگذار با محاسبه درصد توافق به کار رفت. داده ﻫا با استفاده از نرم افزار مکس کیودا تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: یافته های پژوهش، به استخراج ۱۹۳ مفهوم و ۴۱ مقوله فرعی و ۱۱ مقوله اصلی انجامید که در قالب مدل پارادایمی قرار گرفت. در این مدل، فعالیت های خودتوسعه ای با تأکید بر فرهنگ یادگیرنده، به عنوان پدیده محوری انتخاب شد و شرایط علّی (مسئولیت پذیری فردی در آموزش، یادگیری و مسئولیت پذیری سازمان)، عوامل زمینه ای (توسعه جویی کارکنان، فرهنگ سازمانی، مشوق های توسعه منابع انسانی، زیرساخت ها)، عوامل مداخله گر (جوّ حاکم سازمانی، رویکرد سنتی نظام اداری)، راهبردها (توانمندسازی فردی، توانمندسازی سازمانی ) و پیامدها (توسعه فردی، توسعه سازمانی ) شناسایی شدند. نتیجه گیری: مدل ارائه شده نشان می دهد که تقویت فرهنگ یادگیرنده و راهبردهای توانمندسازی، در خودتوسعه ای کارکنان در سازمان شهرداری ها نقش کلیدی دارد. این رویکرد با افزایش مسئولیت پذیری و کاهش موانع سازمانی، به توسعه فردی و بهبود عملکرد سازمانی منجر می شود.Proposing a Self-Development Model Human Resource Based on Learning Culture in Iranian Metropolitan Municipalities
Background & Purpose: This study aims to develop a conceptual model for employee self-development grounded in a learning culture within service-oriented organizations, specifically the metropolitan municipalities of Iran.
Methodology: The research is applied in purpose and qualitative in nature, employing the grounded theory approach with a systematic methodology. Data were collected through semi-structured interviews with 16 experts, including managers in human resource planning and development from metropolitan municipalities and academic scholars. The data were analyzed using open, axial, and selective coding. To ensure the validity of the findings, peer debriefing and member checking were conducted. Inter-coder agreement was used to assess the reliability of the interviews, and data analysis was facilitated using MAXQDA software.
Findings: The analysis yielded 193 concepts, 41 subcategories, and 11 core categories. These were organized into a paradigmatic model comprising: self-development activities with an emphasis on a learning culture (as the central phenomenon); causal conditions (individual responsibility for learning and organizational accountability); contextual factors (employee development orientation, organizational culture, HRD incentives, and infrastructure); intervening conditions (organizational climate and traditional bureaucratic approaches); strategies (individual and organizational empowerment); and outcomes (individual and organizational development).
Conclusion: The proposed model highlights the critical role of a learning-oriented culture and empowerment strategies in promoting employee self-development within municipal organizations. Enhancing responsibility and reducing structural barriers lead to improved individual growth and organizational performance.
تبلیغات
