تکنیک های تحلیل زبان شناختی برای دانشجویان ادبیات: مطالعه کنش های گفتاری در نقد اجتماعی مطالعه موردی نمایشنامه «فردا چه می شود؟»
آرشیو
چکیده
این مقاله به تحلیل علمی کنش های گفتاری در نمایشنامه « فردا چه می شود؟»، (فردا چه میشود؟) اثر زیاد الرحبانی، یکی از آثار برجسته تئاتر معاصر می پردازد. این نمایشنامه که در سال ۱۹۷۸ نوشته شد، یکی از مهم ترین آثار تئاتر جنگ داخلی لبنان محسوب می شود. پژوهش حاضر با بهره گیری از نظریه های پراگماتیک جان آستین و جان سرل، پنج نوع کنش گفتاری شامل کنش های ترغیبی، تعهدی، عاطفی، اظهاری و اعلانی را در متن نمایشنامه بررسی کرده است. تحلیل نشان می دهد که کنش های ترغیبی (دستورات، درخواست ها و پیشنهادات) بیشترین کاربرد را در نمایشنامه داشته و نقش مهمی در نمایش روابط قدرت اجتماعی ایفا می کنند. کنش های تعهدی (قول ها و سوگندها) بازتاب دهنده ارزش های فرهنگی و اخلاقی جامعه لبنان هستند. کنش های عاطفی، پیچیدگی های روحی شخصیت ها را نمایان می سازند و غالباً با فرهنگ چندزبانی لبنان آمیخته اند. کنش های اظهاری، واقعیت های اجتماعی-اقتصادی را منعکس می کنند و غیاب کنش های اعلانی، نمادی از عجز شخصیت ها در تغییر شرایط اجتماعی است. در مجموع، بیش از نیمی از از گفتارهای نمایشنامه حاوی کنش های ترغیبی و عاطفی هستند که نشان دهنده فضای پرتنش و عاطفی دوران جنگ است. یافته های پژوهش آشکار می سازد که الرحبانی با بهره گیری خلاقانه از لهجه لبنانی (ترکیبی از عربی، فرانسوی، انگلیسی و آرامی)، کنش های گفتاری چندلایه ای آفریده که نه تنها روایتگر زندگی لبنان در دوران جنگ داخلی هستند، بلکه ابزاری قدرتمند برای نقد اجتماعی و سیاسی نیز محسوب می شوند. این پژوهش نشان می دهد که گفتارهای شخصیت ها در نمایشنامه، علاوه بر انتقال معنا، بازنمایی روابط پیچیده قدرت، هویت وتناقضات اجتماعی در جامعه لبنان هستند.Linguistic Analysis Techniques for Literature Students: A Study of Speech Acts in Social Criticism - Case Study of the Play "What About Tomorrow?"
This article presents a scientific analysis of speech acts in the play "What About Tomorrow?Written in 1978. This research utilizes the pragmatic theories of John Austin and John Searle to examine five types of speech acts in the play's text, including directive, commissive, expressive, representative, and declarative acts. The analysis reveals that directive acts (commands, requests, and suggestions) have the highest frequency in the play and play a crucial role in representing social power relations. Commissive acts (promises and oaths) reflect the cultural and moral values of Lebanese society. Expressive acts reveal the psychological complexities of the characters and are often intertwined with Lebanon's multilingual culture. Representative acts reflect socio-economic realities, while the absence of declarative acts symbolizes the characters' inability to change social conditions. Overall, more than half of the play's utterances contain directive and expressive acts, indicating the tense and emotional atmosphere of the war period. The research findings demonstrate that Rahbani, through creative use of the Lebanese dialect has created multi-layered speech acts that not only narrate life in Lebanon during the civil war but also serve as powerful tools for social and political criticism. Keywords: Speech act, Pragmatics,Linguistics, Social criticism,Playwriting
تبلیغات
