استان فارس در سال های متوالی دارای بالاترین نرخ خشونت بین فردی به شکل نزاع، ضرب و جرح و قتل در کشور بوده و در اکثر موارد جوانان مرتکب این خشونت ها شده اند. هدف تحقیق بررسی عوامل فردی و اجتماعی مؤثر بر بروز خشونت بین فردی در میان جوانان است. روش تحقیق پیمایشی و جامعه آماری جوانان 35-18 سال استان فارس هستند. اطلاعات تحقیق از چهار شهرستان جمع آوری شده و 1627 پرسشنامه از شهرستان های شیراز، لار، داراب و آباده تحلیل شدند. در تحلیل دو متغیره خشونت بین فردی با درگیری در سایر رفتارهای پرخطر، عزت نفس، سابقه خشونت در میان دوستان، الگوی رفتار دوستان، در دسترس بودن الکل، مرد بودن، رضایت کم از زندگی و کار، مشارکت مدنی پایین، کارآمدی جمعی محله و سن در ارتباط است. در تحلیل چند متغیره مهمترین عوامل موثر بر میزان خشونت درگیری درسایر رفتارهای پرخطر، رضایت از زندگی، سابقه خشونت بین دوستان بوده است. نتایج نشان می دهد که برای کاهش خشونت در جامعه اولاٌ تکیه بر عوامل اجتماعی اهمیت بیشتری نسبت به عوامل روانشناختی دارند. در ثانی برای تأثیرگذاری بر عوامل اجتماعی باید سیاست های راهبردی کلان برای کاهش نابرابری و توسعه را در دستور کار قرار داد که موجد تصویر امیدوارکننده زندگی در آینده برای جوانان باشد.
