دوام اعتبار قاعده حقوقی پس از وضع استثناء (استثناء قاعده را تأیید می کند) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
عبارت «استثناءْ قاعده را در مواردی که مستثنی نشده باشد تأیید می کند» بیان گر حکمتی عملی است که گویا نخستین بار حقوق دانان رومی بدان پی برده اند اما چون ریشه در عقل سلیم داشت از مرزهای آن دیار گذشت و به حقوق دیگر کشورها نیز راه یافت و مقبول حقوق دانان گردید. مراد از این حکمت، وجود استثناء، سبب بی اعتباری قاعده (اصل) نمی گردد بلکه نفس وجود استثناء نشان می دهد که قاعده ای معتبر هم چنان وجود دارد که استثنائی بر آن وارد شده است. از استفاده ناصواب این حکمت، دست کم دو مغالطه برمی خیزد: نخستین مغالطه هنگامی رخ می دهد که بخواهند استثناء یا قاعده بودن امری را با تکیه بر این حکمت کشف کنند. دومین مغالطه هم وقتی است که در نفس وجود اصل تردید باشد اما کسی وجود آن را مفروض بگیرد و سپس به این حکمت استناد کند.The Durability of the Legal Rule`s Validity After The Introduction of an Exception (Exceptio firmat regulam)
" Exceptio firmat regulam in casibus non exceptis " (The Exception affirms the rule in cases not excepted) represent a legal maxim as it appears, was first recognized by Roman jurists, Since it was rooted in common sense, it was accepted by jurists worldwide. It indicates that the existence of an exception does not invalidate the rule, but the very existence of an exception shows that there is still a valid rule that has an exception. At least two fallacies can arise from improper use of this maxim: The first fallacy is attempting to determine whether something is an exception or a rule based on this principle. The second fallacy is when there is doubt about the existence of the rule, but someone assumes its existence and then invokes this maxim.
تبلیغات
