قلمرو قانون داوری تجاری بین المللی و کنوانسیون نیویورک؛ نگاهی به دادنامه شعبه ۱۴ دادگاه عمومی تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقاله حاضر به تحلیل و نقد رأی صادرشده از شعبه ۱۴ دادگاه حقوقی تهران در پرونده ای می پردازد که موضوع آن، درخواست شرکت ایرانی برای ابطال رأی داوری در هلند است. خواهان با استناد به بند ۱ ماده ۱۱ قانون داوری تجاری بین المللی مصوب ۱۳۷۶، مدعی مخالفت رأی داور با قواعد آمره حقوق داخلی بوده است و آن را باطل و غیرقابل اجرا می داند. در مقابل، دادگاه با پذیرش استدلالهای خوانده، این قانون را در مورد داوریهای خارجی قابل اعمال ندانسته و کنوانسیون شناسایی و اجرای احکام داوری خارجی نیویورک را حاکم تلقی کرده است. نوشتار حاضر با بررسی استدلالهای طرفین و تحلیل مبانی حقوقی دادگاه، به نارساییهای استدلالی و تفسیر نادرست از قلمرو اجرایی قوانین مزبور پرداخته است و با تکیه بر اصول تفسیری و تطبیقی، نکاتی را در خصوص تعارض و تعامل این دو نظام حقوقی ارائه می دهد.The Interaction between Iran’s International Commercial Arbitration Act and the New York Convention : A Critical Review of a judgement of Tehran Civil Court
This article critically examines a judgment rendered by Branch 14 of the Tehran Civil Court regarding a request by an Iranian company to annul an arbitral award issued in the Netherlands. The claimant invoked Article 11(1) of Iran’s 1997 International Commercial Arbitration Act, arguing that the award violated mandatory public policy provisions and was therefore null and unenforceable. In contrast, the court rejected the application of the said domestic Act to foreign-seated arbitration, favoring instead the New York Convention of 1958. The author scrutinizes the reasoning adopted by both parties and the court, identifying key interpretive gaps and conceptual inconsistencies. Through comparative and doctrinal analysis, the article offers a refined perspective on the legal interplay between national arbitration statutes and international treaty obligations.
تبلیغات
