مفهوم شورش در اندیشه سیاسی ایران باستان: تحلیل محتوای کتیبه بیستون (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
از نخستین روزهای سیاست ورزی در ایران، شورش و دگرگونی سیاسی یکی از مقولات مهم اندیشه و عمل سیاسی بوده است. هرچند واژه انقلاب واژه ای مدرن است و به همین دلیل در عنوان از واژه شورش استفاده شده؛ ولی نوع کنشی که برای براندازی یک رژیم سیاسی انجام می شد شباهت زیادی با مفهوم انقلاب امروزی دارد. در ایران باستان به عنوان یکی از باسابقه ترین تمدن ها و دولت ها، مقوله دگرگونی سیاسی یا شورش نقش مهمی داشته است. با نگاهی به نخستین شورش تاریخ ایران که در دوره هخامنشی رخ داد می توان اهمیت مقولات سیاسی مهمی چون شورش را در ایران قدیم نشان داد. هدف این مقاله نشان دادن نقطه های آغازین درباره مقوله دگرگونی سیاسی در تاریخ ایران قدیم از خلال بررسی یکی از مهم ترین متون دوره هخامنشی یعنی سنگ نوشته بیستون است. روش این مقاله تحلیل محتواست و می کوشد تا از طریق تحلیل محتوای کیفی یکی از متون اثرگذار این دوره که نقش مهمی در تفکر سیاسی ایرانیان داشته، مقوله دگرگونی یا به تعبیر امروزی انقلاب را از خلال آن استخراج و تحلیل کند. یافته مقاله آن است که اولاً مفهومی به نام «خویشکاری» مهم ترین مبنای نظری نظم سیاسی و اجتماعی ایران قدیم بوده است؛ ثانیاً نظم بوروکراتیک هخامنشی از مبانی مشروعیت سه گانه الهی، نژادی و کارکردی برخوردار بود؛ ثالثاً درنتیجه خدشه بر این مبانی، هرم حاکمیت دچار تفرقه و شورش شد؛ رابعاً دستگاه ریشه دار دولت توانست ایالت های شورشی را مهار و شاه جدید را به قدرت برگرداند و شورش را در بلندمدت ناکام گذارد. نتیجه این بررسی آن است که هرگاه خویشکاری در جامعه دچار اختلال شود، ثبات به هم خورده و جامعه با شورش، نافرمانی و انقلاب روبه رو خواهد شد، پدیده ای که در طولانی ترین ادوار ایران باستان نیز لباس واقعیت به تن کرد.The Concept of Rebellion in Ancient Iranian Political Thought: Content Analysis of the Bistoun Inscription
Although the term "revolution" is a modern one, and for this reason the term "rebellion" has been used in the title, the type of action undertaken to overthrow a political regime bears a strong resemblance to the contemporary concept of revolution. By examining the first recorded rebellion in Iranian history during the Achaemenid period, we can highlight the importance of significant political concepts such as rebellion in ancient Iran. The aim of this article is to demonstrate the initial points regarding the concept of political transformation in ancient Iranian history through an analysis of one of the most important texts from the Achaemenid period, namely the Bistoun Inscription. The method of this article is content analysis, seeking to extract and analyze the concept of transformation, or what we might call revolution today, through qualitative content analysis of one of the influential texts of this period that played a significant role in Iranian political thought. The findings of the article indicate that, firstly, a concept known as "khvishkari" (differentiation of functions) was the most important theoretical basis for the political and social order of ancient Iran; secondly, the bureaucratic order of the Achaemenids was based on three sources of legitimacy: divine, ethnic, and functional; thirdly, as a result of damage to these foundations, the hierarchy of governance experienced fragmentation and rebellion; and fourthly, the entrenched state apparatus was able to suppress the rebellious provinces and restore the new king to power, ultimately thwarting the rebellion in the long term.
تبلیغات
