Regional Powers and International Security: Analyzing the Dynamics and Implications (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
Over the last thirty years, the significance of the regional level has surged to a point where "international security" is now often viewed as a product of "regional security." Regional powers, including Iran, are emerging as pivotal and influential actors. It is believed that regional powers must hold a significant advantage in power resources compared to other states in their region. Studies of regional powers through the lens of international system transformations indicate that states must enhance their interests and power indicators, such as economic and military strength, to stabilize their position as regional powers. This enhancement can lead to a security dilemma, with other states striving to boost their capabilities in response. Conversely, some states might take advantage of power vacuums to establish themselves as regional powers. Regional powers typically boast large populations, high GDP, strong conventional military forces, and, in some cases, nuclear weapons. Achieving regional power status offers extensive benefits but also involves significant responsibilities. This article aims to outline the agenda of regional powers and specifically highlights Iran’s evolving role as a regional leader.قدرت های منطقه ای و امنیت بین المللی: تحلیل پویایی ها و پیامدها
طی سی سال گذشته، اهمیت سطح منطقه ای به قدری افزایش یافته که می توان گفت «امنیت بین المللی» نتیجه «امنیت منطقه ای» است. قدرت های منطقه ای، از جمله ایران، به عنوان بازیگران اصلی و تأثیرگذار در حال ظهور هستند. برخی بر این باورند که قدرت های منطقه ای باید در منابع قدرت نسبت به سایر کشورها در منطقه برتری قابل توجهی داشته باشند. مطالعات درباره قدرت های منطقه ای از منظر تحولات سیستم بین المللی نشان می دهد که کشورها باید منافع و شاخص های قدرت خود، از جمله توان اقتصادی و نظامی، را افزایش دهند تا به عنوان قدرت های منطقه ای تثبیت شوند. این تقویت قدرت می تواند به یک معمای امنیتی منجر شود، زیرا سایر کشورها ممکن است برای تقویت توانایی های خود تلاش کنند. برخی کشورها نیز ممکن است از خلأ قدرت استفاده کرده و خود را به عنوان قدرت منطقه ای مطرح کنند. قدرت های منطقه ای معمولاً دارای جمعیت های بزرگ، تولید ناخالص داخلی بالا، نیروهای نظامی متعارف قوی و در برخی موارد، سلاح های هسته ای هستند. دستیابی به وضعیت قدرت منطقه ای مزایای گسترده ای دارد، اما مسئولیت های قابل توجهی نیز به همراه دارد. این مقاله قصد دارد چشم اندازی از دستور کار قدرت های منطقه ای ارائه دهد و به ویژه نقش در حال تکامل ایران به عنوان یک رهبر منطقه ای را برجسته کند.
تبلیغات
