عوامل مؤثر بر شادی کودکان در فضای باز مجتمع های مسکونی (مورد مطالعه: دو مجتمع مسکونی در شهر شیراز) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پژوهشِ حاضر با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر احساس شادی کودکان در فضای باز مجتمع های مسکونی انجام شده است. شادی به عنوان یک پدیده چندبعدی، شامل ابعاد اجتماعی (ارتباطات مثبت با دیگران)، عاطفی (تجربه احساسات مثبت) و شناختی (رضایت مندی) است که در تعامل با یکدیگر تجربه کلی شادی را شکل می دهند. تحقیق، از لحاظ هدف، کاربردی، از نظر نوع، کمی و به لحاظ روش، پیمایشی و توصیفی - تحلیلی است. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی تک دامنه و آزمون رگرسیون در نرم افزار SPSS24 تحلیل شدند. نتیجه آزمون همبستگی پیرسون با ارائه ضریب 639/0 فرضیه پژوهش مبنی بر وجود رابطه مثبت و مستقیم میان کیفیات کالبدی – محیطی فضای باز مجتمع مسکونی و احساس شادی کودکان را اثبات کرد. بیشترین شدت ارتباط، متعلق به خوانایی و وضوح محیط (633/0) و بعد از آن، فضای سبز (577/0) بوده است. میزان پیش بینی کنندگی شادی بر اساس فاکتورهای محیطی، از طریق آزمون رگرسیون به دست آمد. نتیجه آزمون نشان داد که متغیرهای نظام حرکتی سواره (169/0) و امکانات فیزیکی محیط (177/0) دارای تاثیر غیرمستقیم بر شادی می باشند. درحالی که، سایر متغیرها دارای اثر توامان مستقیم و غیرمستقیم بودند: خوانایی و وضوح محیط (تاثیر مستقیم 271/0 و غیرمستقیم 232/0)، فضای سبز (تاثیر مستقیم 366/0 و غیرمستقیم 189/0) و دسترسی های پیاده (تاثیر مستقیم 218/0 و غیرمستقیم 203/0). بررسی نتایج به دست آمده نشان می دهد که کودکان برای احساس رضایتمندی و شادی، فعالیت و پویایی در محیط را به داشتن تجهیزات از پیش تعیین شده در محیط ترجیح می دهند. بنابراین، پژوهش های آتی می تواند در زمینه بررسی فعالیت های مطلوب کودکان در فضای باز مجتمع و شناسایی قابلیت های محیطی لازم برای این فعالیت ها صورت پذیرد.Factors Affecting Children's Happiness in Open Spaces of Residential Complexes: Case of Two Residential Complex in Shiraz
The present study aims at identifying factors affecting children's happiness in the open spaces of residential complexes. Happiness, as a multidimensional phenomenon, includes social (positive relationships with others), emotional (experience of positive emotions), and cognitive (satisfaction) dimensions, which interact to shape the overall experience of happiness. In terms of purpose, the research is applied, in terms of type, it is quantitative, and in terms of method, it is survey-based and descriptive-analytical. Data were analyzed using Pearson correlation, one-sample t-test, and regression analysis in SPSSv.24. The results of the Pearson correlation test, with a coefficient of 0.639, confirmed the research hypothesis that there is a positive and direct relationship between the environmental-physical qualities of open spaces in residential complexes and children's happiness. The highest correlation was found for environmental legibility and clarity (0.633), followed by green space (0.577). The predictability of happiness based on environmental factors was determined through regression analysis. The results showed that variables such as the vehicular movement system (0.169) and physical environmental amenities (0.177) had an indirect effect on happiness, while other variables, such as environmental legibility and clarity (direct effect 0.271 and indirect effect 0.232), green space (direct effect 0.366 and indirect effect 0.189), and pedestrian access (direct effect 0.218 and indirect effect 0.203), had both direct and indirect effects. The findings indicate that children prefer activity and dynamism in the environment over pre-determined facilities for experiencing satisfaction and happiness. Therefore, future research may focus on investigating children's preferred activities in the open spaces of residential complexes and identifying the necessary environmental capabilities for these activities.
تبلیغات
