نقش سرمایه های فرهنگی در ادراکات زیباشناسانه گردشگران بر اساس نظریه بوردیو (موردکاوی مسجد کبود تبریز) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با وجود ارزش های میراث فرهنگی و نقشی که در تبادلات فرهنگی جامعه میزبان در زمینه گردشگری ایفا می کند، به دلیل ابعاد و سطوح پیچیده تر معماری در قیاس با سایر اشکال و محصولات گردشگری میراث، گردشگران کمتری توانایی دریافت ارزش های فرهنگی آن و به عبارتی ادراک زیباشناختی آن را دارا هستند. براساس دیدگاه بوردیو، سرمایه فرهنگی به عنوان یکی از تمایلات زیبایی شناختی به استعداد و توانایی درک و ارزش گذاری افراد بر آثار هنری اشاره دارد. این پژوهش به اثبات نظریه بوردیو در زمینه گردشگری میراث (گردشگری معماری) به عنوان بخشی از گردشگری فرهنگی که تبادلات فرهنگی جامعه میزبان را هدف قرار می دهد، می پردازد و چگونگی تأثیر ابعاد سرمایه فرهنگی بر سطوح ادراک زیباشناسانه آثار میراث (معماری) را بررسی می کند. رویکرد پژوهش کمّی و در قالب شیوه همبستگی است که با توجه به ماهیت آن، تلفیقی از راهبردهای کمّی و کیفی استفاده شد. در بخش نظری پژوهش، از شیوه تحلیل محتوای کیفی بهره گرفته شد؛ به طوری که ابعاد سرمایه فرهنگی و سطوح ادراک زیباشناختی در معماری براساس دیدگاه بوردیو و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای شناسایی شد. در بخش میدانی پژوهش، برای دست یافتن به رابطه سرمایه فرهنگی و ادارکات زیباشناختی از آثار میراث (معماری)، براساس شاخص های بخش نظری، به گردآوری پرسش نامه پرداخته شد. تحلیل داده های به دست آمده از پرسش نامه ها، با شیوه تحلیل معادلات ساختاری (PLS) انجام شد. جامعه آماری پرسش نامه ها، گردشگران مسجد کبود تبریز و حجم نمونه 140 است. جهت اطمینان از کفایت نمونه گیری، آزمون KMO و بارتلت استفاده شد. شاخص نیکویی برازش برای ارزیابی مدل اندازه گیری شامل بارهای عاملی، روایی و پایایی متغیرها و همچنین برای ارزیابی مدل ساختاری شامل ضریب مسیر، اندازه اثر و میانگین و انحراف معیار به کار گرفته شد. یافته های پژوهش نشان دهنده تأثیر مثبت (مستقیم) و نسبتا قوی سرمایه فرهنگی بر ادراک زیباشناختی است. تأثیر مثبت و معنادار سرمایه فرهنگی بر زیبایی شناسی اجتماعی (سطوح بالاتر) و تأثیر منفی و معنادار سرمایه فرهنگی بر زیبایی شناسی فرمی (سطوح پایین تر)، تأییدی بر سلسله مراتبی بودن سطوح ادراک زیبایی شناسی است. در نهایت متغیر سرمایه فرهنگی تجسم یافته و نهادینه شده، تأثیر مثبت و غیرمعناداری بر ادراک زیباشناختی و سرمایه فرهنگی عینیت یافته تأثیر منفی و معناداری بر ادراک زیباشناختی دارد.The Role of Cultural Capital in Aesthetic Perceptions of Tourists Based on Bourdieu’s Theory (A Case Study of the Blue Mosque, Tabriz)
Despite the value of cultural heritage and its role in facilitating cultural exchanges within the host society through tourism, the complexities inherent in the architectural dimensions, compared to other forms and products of heritage tourism, result in fewer tourists being able to fully engage with its cultural values, particularly its aesthetic perception. According to Bourdieu’s framework, cultural capital, as a key component of aesthetic tendencies, refers to the talent and ability of individuals to comprehend and evaluate artworks. This study aims to validate Bourdieu’s theory within the context of heritage tourism (architectural tourism), a subset of cultural tourism focused on cultural exchanges with the host society. It examines how the dimensions of cultural capital influence the levels of aesthetic perception of heritage (architectural) works. The research adopts a quantitative approach, utilizing a correlation method, which, due to its nature, integrates both quantitative and qualitative strategies. In the theoretical section, a qualitative content analysis method was employed to identify the dimensions of cultural capital and the levels of aesthetic perception in architecture, based on Bourdieu’s framework supported by library resources. In the field research section, a questionnaire was administered to explore the relationship between cultural capital and aesthetic perceptions of heritage (architectural) works, following the indicators outlined in the theoretical framework. The data collected from the questionnaires were analyzed using structural equation modeling (PLS). The statistical population included tourists visiting the Blue Mosque of Tabriz, with a sample size of 140. To ensure the adequacy of the sampling, the KMO and Bartlett’s tests were employed. The goodness of fit index was used to assess the measurement model, including factor loadings, validity, and reliability of the variables, as well as the structural model, incorporating the path coefficient, effect size, and mean and standard deviation. The findings reveal a positive (direct) and relatively strong relationship between cultural capital and aesthetic perception. The significant and positive effect of cultural capital on social aesthetics (higher levels) and the significant and negative effect of cultural capital on formal aesthetics (lower levels) confirms the hierarchical nature of aesthetic perception. Furthermore, the variable of embodied and institutionalized cultural capital exhibits an insignificant and positive effect on aesthetic perception, while objectified cultural capital demonstrates a significant and negative effect on aesthetic perception.
تبلیغات
