طرح "مجازات افراد برای اظهارنظر" از نقض سیاست های کلی نظام تا مغایرت با موازین حقوق کیفری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تأثیرگذاری افراد مشهور (سلبریتی ها) و نقش آفرینی چهره های علمی، فرهنگی، سیاسی و ... بر افکار عمومی و جهت دهی آن ها به ویژه با استفاده از ظرفیت های فضای مجازی و رسانه ها، یکی از موضوع های مهم و بحث برانگیزی است که امروزه گاهی به مثابیه تهدیدی علیه امنیت اجتماعی و نظم عمومی تلقی می شود. بروز جلوه هایی از این اثرگذاری و نقش آفرینی در پاییز سال 1401 و اتفاق های تلخی بعدی آنان موجب شد که برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در زمستان همان سال دست به کار شده، برای مقابله و پیشگیری از نقش آفرینی های منفی اشخاص مشهور (سلبریتی ها) و چهره های بانفوذ، طرحی را تهیه و ارائه کنند که به طرح "مجازات افراد برای اظهارنظر" معروف شد. این مقاله با اتخاذ روش توصیفی تحلیلی به نقد و بررسی طرح مجازات افراد برای اظهارنظر از منظر سیاست های کلی نظام جمهوری اسلامی ایران و اصول و موازین حقوق کیفری پرداخته، اثبات می کند که طرح مذکور با سیاست های کلی نظام در زمینیه جرم زدایی و حبس زدایی مغایرت دارد و ناقض قاعدیه کیفی سازی قوانین کیفری و قواعد باب تسبیب و فاقد جامعیت است.Plan for "Punishing Individuals over Expressing Opinions" From Violating General Policies of the System to Contravention of Criminal Law Standards
The influence of celebrities and the role of scientific, cultural, political figures, etc. on public opinion and their direction, especially by using the capacities of cyberspace and the media, is one of the important and controversial issues that is sometimes considered a threat to social security and public order today. The emergence of manifestations of this influence and role-playing in the fall of 1401 AH and the subsequent bitter events caused some members of the Parliament prepare and present a plan in the winter of that year to confront and prevent the negative roles played by famous people (celebrities) and influential figures, which became known as the "Punishment of Individuals over Expressing Opinions" plan. This article, adopting a descriptive-analytical method, criticizes and examines the plan to punish individuals for expressing opinions from the perspective of the general policies of the Islamic Republic of Iran and the principles and standards of criminal law. It proves that the aforementioned plan is inconsistent with the general policies of the system in the field of decriminalization and de-imprisonment, violates the principle of quality improvement of criminal laws and the rules of the chapter on causation, and lacks comprehensiveness.
تبلیغات
