در این نوشتار، موقعیت انسان شناسی در رابطه با علم و فناوری مورد پرسش قرار گرفته شده است. مایکل فیشر از نظریه پردازان حوزه انسان شناسی به صورت عام و انسان شناسی علم و فناوری به صورت خاص، انسان شناسی علم و فناوری را در چهار تبارشناسی مورد بحث قرار داده است. وی ضرورت مبرم توجه به این حوزه را فراتر از ادعاهای کلی چون؛ از خودبیگانگی بازار و نقدهای روشنفکرانه به مدرنیته تحت عنوان فناوری زدگی، بیان می کند. این محقق انسان شناسی، در تحلیل های خود در مورد ظهور جهان سیاسی علم فناورانه قرن بیست و یکم، از ایران به عنوان یکی از فعالان در عرصه علم فناورانه با اقتضائات خود نام می برد. اشاره به عناوین مراکز مطالعاتی و تحقیقاتی علم و فناوری در ایران، طرح موضوعات و میدان های پژوهش مدرن برای انسان شناسان ایرانی در راستای فهم عمیق تأثیرات این مراکز صنعت و نوآوری بر جامعه و جهان اهمیت دارد. ترجمه این آثار فیشر در دوره اخیر، با وجود نثر دشوار و جمله بندی های طولانی نیاز مبرم این شاخه از انسان شناسی در ایران هست. آثار فیشر به لحاظ هم جمله بندی و هم استفاده از اصطلاحات تخصصی علوم پایه و فنی نیاز به مترجمانی از حوزه انسان شناسی علم و فناوری یا تیم های تخصصی متشکل از انسان شناس و فعالان حوزه فنی و علوم پایه به صورت مشارکتی دارد.
