مطالعه ای تطبیقی در باب مفهوم «رویداد از آنِ خودکننده» در هایدگر متأخر و «تجلی» نزد ابن عربی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پرسش از چگونگی فهم نسبت انسان با وجود، پرسشی مهم است که می توان به واسطه ی آن دو متفکر غیرمتافیزیکی، یعنی هایدگر (Heidegger) و ابن عربی را استنطاق کرد. هایدگر در پاسخ به فهم نسبت انسان به وجود در اندیشه ی متأخر خود به مفهوم «رویداد ازآنِ خودکننده» متوسل می شود که مفهوم محوری اندیشه ی متأخر اوست. نسبت میان انسان و وجود و چگونگی فهم وجود در حوالت تاریخی آن توسط رویداد متعین می گردد. رویداد با مؤلفه هایی اساسی چون غیرمفهومی بودن، رخصت به گشودگی، تاریخیت و قرب به وجود شناخته می شود. ازسوی دیگر، نزد ابن عربی، رابطه ی انسان با وجود با «تجلی خاص وجود بر انسان» متعین می گردد. در این پژوهش، محقق کوشیده است با روش تحلیلی تطبیقی نسبت میان «رویداد در هایدگر متأخر» با «تجلی نزد ابن عربی» را در پاسخ به پرسش از نسبت انسان با وجود موردبررسی قرار دهد. با توجه به روش تطبیقی تشابه نسبت ها، می توان اذعان کرد دو مفهوم رویداد و تجلی تقارب معناداری با یکدیگر دارند و مؤلفه های اساسی مشابهی در آنها وجود دارد. بر این اساس، نگارنده بر آن است که میان «رویداد ازآنِ خودکننده» و «تجلی خاص وجود» تشابه تناسب برقرار است و می توان امکانات هم سخنی دو متفکر از قبیل امکان تفکر غیرمفهومی در ساحت حضور، تجربه ی قرب به وجود و امکان فهم تاریخی وجود را بر مبنای دو مفهوم فوق نشان داد. با این امکانات می توان باب گفت وگو میان دو متفکر از دو سنت مختلف را گشود و افق مشترکی را در باب تفکر معطوف به وجود دنبال کرد.A Comparative Study on the Concept of "Ereignis" in Later Heidegger and "Tajalli" in Ibn ʿArabi
The question of how to understand the relationship between man and existence is an important question that can be used to interrogate two non-metaphysical thinkers, namely Heidegger and Ibn ʿʿArabi. In response to the understanding of the relationship between man and existence in his later thought, Heidegger resorts to the concept of “event of appropriation”, which is the central concept of his later thought. The relationship between man and existence and how to understand existence in its historical context is determined by the event. In this study, the researcher has tried to investigate the relationship between the "event in the late Heidegger" and the "manifestation according to Ibn ʿArabi" in response to the question of the relationship between man and existence. Using the method of proportional similarity, it can be acknowledged that the two concepts of event and manifestation have a significant affinity with each other and there are similar basic components in them. Accordingly, the author argues that there is a proportional similarity between the "event of appropriation" and the "specific manifestation of existence," and it is possible to demonstrate prerequisites of dialogue between the two thinkers, such as the possibility of non-conceptual thinking in the realm of presence, the experience of closeness to existence, and the possibility of historical understanding of existence based on the aforementioned two concepts. With these possibilities, one can open the door for dialogue between two thinkers from different traditions and pursue a common horizon regarding thought directed towards existence.
تبلیغات
