تحلیل نشانه شناختی غدیر به مثابه زمان مقدس از منظر امام رضا (ع) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
جوامع انسانی برای تداوم باورها، تقویت هنجارها و حفظ الگوهای رفتاری مناسک ویژه ای انجام می دهند. این گونه مناسک معمولاً به صورت منظم در روزهای معینی از سال تکرار و چنین روزهایی متمایز از بقیه روزها تلقی می شود؛ بنابراین، برای دینداران زمان یکنواخت نیست، بلکه برخی از زمان ها «مقدس» و برخی دیگر «نامقدس» است که هرکدام آداب ورسوم ویژه ای دارند. بر اساس متون دینی، از جمله زمان های مقدس بلکه مقدس ترین زمان ترسیم شده برای مسلمان ها، روز «غدیر» است. به زعم نگارنده در کشور ایران تعادل بین روزهای غم و سرور برقرار نیست. با وجود اولویت غدیر نسبت به همه روزهای عید بر اساس متون دینی، در زیست جهان ایرانی جایگاه شایسته ای ندارد. نگارنده با الهام از فنون نشانه شناختی، غدیر را به مثابه زمان مقدس، بر اساس متون به جای مانده از امام رضا (ع) تحلیل کرده است. متن علاوه بر بیان جایگاه والای غدیر در میان اعیاد اسلامی، شیوه نشان دار کردن و سیاست گذاری فرهنگی در حوزه زمان مقدس را به خوبی آموزش می دهد. نتایج پژوهش حاکی از این است که غدیر به گونه ای نشان دار شده است که در صورت اجرا بر اساس آموزه های امام رضا (ع) می تواند از مؤلفه هایی همچون «انسجام اجتماعی»، «معنویت بخشی و اتصال مردم به آسمان»، «آسایش روانی»، «رهایی بخشی و طهارت جامعه»، «توسعه و شکوفایی مادی» و «هویت بخشی تاریخی» باشد.A Semiotic Analysis of Ghadir as a Sacred time from the Perspective of Imam Reza (A.S.)
Human societies perform special rituals to perpetuate beliefs, strengthen norms, and maintain behavioral patterns. Such rituals are usually repeated regularly on certain days of the year, which are considered different from other days; Therefore, for religious people, time is not uniform, but some times are “holy” and others are “unholy”, each of which has special customs. According to religious texts, among the holy times, but also the most holy time for Muslims, is the day of “Ghadir”. According to the author, there is no balance between days of sadness and happiness in Iran. Despite the priority of Ghadir over all Eid days, it does not have a proper place in the life of the Iranian world, compared to Nowruz and Ashura days. Inspired by semiotic techniques, the author has analyzed Ghadir as a sacred time, based on the texts left by Imam Reza (AS). In addition to expressing the high position of Ghadir among Islamic holidays, the text also teaches the way of marking and cultural policy in the field of sacred time. The results of the research indicate that Ghadir has been marked in such a way that if it is implemented according to the policies of Imam (a.s.), it can achieve components such as “social cohesion”, “spiritualization and connection of people to the sky”, “psychological comfort”, “liberation and society’s purity”, “material development and prosperity” and “historical identity”.
تبلیغات
