ارزیابی رویکرد ارتقاء تاب آوری نواحی شهری در برابر آسیب های ناشی از زلزله (مطالعه موردی: منطقه 1 شهر تهران)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: در دهه های اخیر زمین لرزه در صد سال گذشته در جهان با رشد تلفات همراه بوده و در ایران این تلفات حدود شش درصد افزایش مرگ و میر را به همراه داشته است. لذا شهرها به عنوان بستر وقوع حوادث دارای اهمیت زیادی می باشند، که به این منظور ارتقاء تاب آوری پس از زلزله در نقاط شهری از اهمیت زیادی برخوردار است. منطقه 1 شهر تهران با توجه به قرارگیری بر روی گسل و همچنین چالش های شهری متعددی، یکی از مناطق آسیب پذیر در برابر زلزله در شهر تهران محسوب می شود است که وجود معضلاتی نظیر تمرکز بالای ساختمان های بلندمرتبه،کمبود فضاهای باز و ضعف های مدیریتی مدیریت بحران بیش از سایر مناطق شهرتهران با چالش های تاب آوری مواجهند. هدف از پژوهش حاضر سنجش آسیب پذیری نواحی منطقه 1 در برابر زلزله با رویکرد تاب آوری است.روش بررسی: این پژوهش با توجه به هدف از نوع کاربردی و در زمینه نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات پیمایشی و در رابطه با ماهیت داده ها از نوع پژوهش های کمی است. ابزار اصلی گردآوری داده های میدانی پژوهش، پرسشنامه تاپسیس می باشد ک ه برپای ه پیش ینه پژوهش و مطالعات مقدماتی پژوهشگران در زمینه هماهنگ کردن پرسشنامه اصلی با ش رایط و مقتضیات خدمات مدیریت محلی تنظیم شده است. جامعه آماری تحقیق را نیز کلیه کارشناسان و متخصصان حوزه مدیریت بحران و برنامه ریزی شهری تشکیل می دهند که حجم نمونه آن بر اساس فرمول کوکران تعداد 40 نفر است. پژوهش حاضر با استفاده از آزمون میانگین در نرم افزار spss و در راستای سنجش میزان تاب آوری نواحی منطقه 1 از روش تصمیم گیری چند شاخصه تاپسیس در نرم افزار matlab استفاده شده است.یافته ها و نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان داد بر اساس شاخص های تاب آوری شهری،پنج شاخص مورد تحلیل قرار گرفت که در این زمینه ابعاد کالبدی-محیطی و ابعاد نهادی در هر نواحی کمترین میزان تاب آوری را دارا بودند. در نهایت نتایج نشان داد ناحیه 1 ، ناحیه 9 و ناحیه 8 با کمترین میزان تاب آوری شهری در برابر زلزله در سطح نواحی منطقه 1 مواجه اند.Assessment of Resilience of Urban Areas Against Earthquake Damage (Case Study: District 1 of Tehran(
Background and Aim: In recent decades, earthquakes have been accompanied by an increase in casualties worldwide in the past hundred years, and in Iran, these casualties have led to about a six percent increase in death and destruction. Therefore, cities, as the sites of these incidents, are of great importance, and enhancing post-earthquake resilience in urban areas is highly significant. Region 1 of Tehran, due to its location on a fault line and various urban challenges, is considered one of the vulnerable areas to earthquakes in the city of Tehran, facing resilience challenges such as high concentration of high-rise buildings, lack of open spaces, and weaknesses in crisis management compared to other areas of Tehran. The aim of this study is to assess the vulnerability of Region 1 to earthquakes with a focus on resilience.Methods: This research is considered applied in nature and utilizes survey research for data collection, and in terms of data nature, it is quantitative research. The main data collection tool for this research is the TOPSIS questionnaire, which has been adjusted based on the research background and preliminary studies of researchers in the field to align with the conditions and requirements of local management services. The statistical population of the study consists of all experts in the field of crisis management and urban planning, with a sample size of 50 individuals based on Cochran's formula. The present study utilizes the mean test in SPSS software and employs the TOPSIS decision-making method in MATLAB software to measure the level of resilience in the regions of Region 1.Findings and Conclusion: The research findings indicated that based on urban resilience indicators, five analyzed indicators had the least resilience in both the physical-environmental and institutional dimensions in each region. Ultimately, the results showed that Regions 1, 9, and 8 faced the lowest level of urban resilience against earthquakes in the Region 1 areas.
تبلیغات
