پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی

هدف از انجام این پژوهش ویژگیهای روان سنجی پرسشنامه ادراک دانش آموزان از یادگیری فعال مبتنی بر فناوری در هنرستان های تربیت بدنی استان البرز بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان هنرستان های تربیت بدنی استان البرز تشکیل دادند که از بین آنها تعداد 412 پرسشنامه به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای جمع آوری شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه یادگیری فعال مبتنی بر فناوری شروف و همکاران (2019) که مشتمل بر 20 سؤال بوده و دارای مؤلفه های مشارکت تعاملی، مهارت حل مسئله، علاقه و بازخورد می باشد استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و آزمون های آماری ضریب آلفای کرونباخ و رایکوف برای تعیین همسانی درونی و تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی برای تعیین روایی سازه در نرم افزارهای آماری SPSS، LISREL و Stata استفاده شد. نتایج نشان داد همسانی درونی پرسشنامه یادگیری فعال مبتنی بر فناوری (968/0) می باشد. در خصوص روایی سازه و بر اساس میزان روابط و سطح معناداری، تمامی سؤالات رابطه معناداری با عامل ها داشتند و توانستند پیشگوی خوبی برای مؤلفه خود باشند. همچنین در خصوص روابط مؤلفه ها با مفهوم یادگیری فعال مبتنی بر فناوری نتایج نشان داد که تمامی چهار مؤلفه توانستند پیشگوی خوبی برای مفهوم یادگیری فعال مبتنی بر فناوری باشند و در نتیجه در سنجش کارکردهای استفاده از فناوری در حوزه یادگیری فعال در دانش آموزان می توان از آن استفاده نمود.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیرات آموزش مهارت های زندگی با و بدون آموزش ذهن آگاهی بر میزان تفکر منطقی- تجربی، و افکار منفی جوانان دارای آسیب جسمی- حرکتی انجام شد. روش پژوهش، آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری، شامل دانش آموزان پسر با آسیب جسمی- حرکتی دوره متوسطه دوم مدارس استثنایی شهر تهران بود. نمونه پژوهشی، بدلیل حجم کم جامعه آماری، شامل همه افراد این جامعه در سال تحصیلی 1401-1400 می شد. با روش نمونه گیری هدفمند، 45 آزمودنی به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. گروه یک، آموزش مهارت های زندگی و گروه دو، آموزش مهارت های زندگی و آموزش ذهن آگاهی را دریافت نمود. گروه گواه، آموزشی دریافت نکرد. هر سه گروه، پیش و پس از دوره های آموزشی و یک ماه پس از پایان دوره ها، به پرسشنامه منطقی- تجربی اپشتاین و پاسینی (1999)، و پرسشنامه افکار خودآیند هالون و کندال (1980)، پاسخ دادند. تحلیل داده ها با روش تحلیل واریانس یکراهه، تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد. مقایسه گروه ها نشان داد، که هر دو مداخله تاثیرات یکسانی بر توانایی منطقی، درگیری منطقی، توانایی تجربی و افکار منفی شرکت کنندگان گذاشته است. می توان گفت، هر دو مداخله آموزشی، منجر به تقویت سیستم های اندیشه ورزی منطقی و تجربی و کاهش افکار منفی می شود، که در مورد افراد با آسیب جسمی- حرکتی ارزشمند است.

در پژوهش کنونی رابطه ی باورهای معرفت شناختی و خود تعیین گری تحصیلی با اهمال کاری تحصیلی از طریق میانجی گری هیجان های تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی می باشد. شرکت کنندگان پژوهش، 320 دانشجوی مقطع کارشناسی در رشته ها و دانشکده های مختلف دانشگاه مازندران واحد بابلسر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های اهمال کاری تحصیلی (سولومون و راثبلوم، 1984)، باورهای معرفت شناختی (بایلس، 2009)، انگیزش تحصیلی (والرند و همکاران، 1989) و هیجان های تحصیلی (پکران و همکاران، 2005)، استفاده شد. تجزیه و تحلیل مدل پیشنهادی با استفاده از مدل معادلات ساختاری و با بهره گیری از نرم افزار ایموس ویرایش 26 انجام شد. روابط واسطه ای در مدل پیشنهادی با استفاده از روش بوت استراپ مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بودند که مدل پیشنهادی با داده ها از برازش خوبی برخورداربوده است، همچنین نتایج نشان داد که ابعاد باورهای معرفت شناختی و خود تعیین گری تحصیلی از طریق هیجان های تحصیلی اثرات غیرمستقیم معنی داری بر اهمال کاری تحصیلی دارند.

هدف پژوهش عوامل روانشناختی موثر در مهارت تیراندازی مراکز آموزش پلیس بود. یافته ها، در دو بخش یافته های حاصل از مطالعات اسنادی و یافته های حاصل از مصاحبه ها در قالب روش نظریه پردازی داده بنیاد با رویکرد استراوس و کوربین با هم ترکیب شد. مشارکت کنندگان در پژوهش شامل خبرگان دانشگاهی ورزشی، علوم انتظامی، مراکز آموزشی، اساتید و مربیان تیراندازی پلیس با نمونه گیری قضاوتی بودند. جامعه آماری شامل 300 نفر بود که با استفاده از جدول مورگان تعداد 170 نفر به عنوان نمونه انتخاب و ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته در بین آنها توزیع شد که طی مصاحبه با صاحب نظر بیستم اشباع نظری حاصل گشت. روش مورد استفاده برای جمع آوری داده های پژوهش، به صورت ترکیبی آمیخته اکتشافی متوالی بکار برده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با کدگذاری های باز، محوری و انتخابی اسناد و مصاحبه های نیمه ساختار یافته در طی سه دور مصاحبه تا رسیدن به اجماع نظری جهت شناسایی مقوله های پدیده مرکزی، شرایط علّی، زمینه ای، مداخله گر، راهبردها و پیامدها انچام شد. ابزار پژوهش کدگذاری طبق دستورالعمل محقق ساخته بودند که روایی آن توسط اعضای گروه پژوهش تأیید شد و پایایی آن نیز با معیار پی اسکات 95/0 محاسبه شد. عوامل روانشناختی موثر در مهارت تیراندازی مراکز آموزشی پلیس این گونه شناخته شد: 1- عوامل محیطی در اجرای عملکرد تیرانداز 2- اضطراب و ترس هنگام مسابقه، 3- آگاه نبودن از دلیل و انگیزه شرکت در مسابقات، 4- نسبت دادن ارزش خود به توانایی ها در اجرای مسابقه ورزشی،5-تغییر پذیری در تمرکز توجه، 6-عملکرد ضعیف پس از برگشت به حالت اولیه،7- اعتماد به نفس، 8-انگیزه ،9-کنترل عاطفی، 10- تمرکز.

دلیل عدم موفقیت در یادگیری و افت تحصیلی فقدان مهارت های تحصیلی میباشد. کودکان کم توان ذهنی به عنوان قشر خاص و آسیب پذیر جامعه به دلایل گوناگونی معمولا مهارت تحصیلی کمی دارند. یکی از دلایل مهم می تواند کارکردهای اجرایی باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش کارکردهای اجرایی در پیش بینی مهارتهای تحصیلی ریاضی دانش اموزان ابتدایی کم توان ذهنی انجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه 995 دانش آموزان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی در سال تحصیلی 1402-1401 در شهر کرمان بود؛ که براساس جدول مورگان-کرجسی حجم نمونه آماری این تحقیق 278 نفر بدست آمد؛ که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کارکردهای اجرایی بریف و آزمون معلم ساخته ریاضی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزارهای spss25، و Amos24 انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد الگوی نقش کارکردهای اجرایی در پیش بینی مهارت های تحصیلی ریاضی در دانش آموزان ابتدایی کم توان ذهنی با کنترل اثر هوش و سن از برازش قابل قبولی برخوردار است. بین بازداری، انتقال توجه، کنترل هیجانی، آغازگری، حافظه کاری، برنامه ریزی، سازماندهی مواد و بازبینی با مهارت های تحصیلی ریاضی دانش آموزان کم توان ذهنی رابطه معنی داری وجود داشت، بطوری که مولفه های کارکردهای اجرایی بصورت همزمان 357/0 واریانس مهارت های تحصیلی دانش آموزان کم توان ذهنی را تبیین می کردند و و مهمترین پیش بینی کننده مهارت های تحصیلی ریاضی در دانش آموزان کم توان ذهنی به ترتیب برنامه ریزی و حافظه کاری بودند

هدف این تحقیق ارائه الگوی پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان آموزش از دور بر اساس درگیری تحصیلی والدین با نقش میانجی ارزش تکلیف، احساس تعلق به دانشگاه و تلاش تحصیلی بود. نمونه مورد مطالعه 300 دانشجوی کارشناسی دانشگاه پیا م نور مرکز خوی در سال تحصیلی 1403-1402 بودند، که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای متشکل از خرده مقیاس ارزش تکلیف (پینتریچ و همکاران، ۱۹۹۱)، احساس تعلق (وانگ، وایت و اکلز، 2011)، تلاش تحصیلی (دوپیرات و مارین ۲۰۰۵) و خرده مقیاس درگیری تحصیلی والدین بود. پیشرفت تحصیلی نیز از طریق درج سوالی در خصوص معدل تحصیلی دانشجویان از طریق خودگزارش دهی مورد سنجش قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از طرح های پیشرفته همبستگی(تحلیل مسیر) استفاده شد. نتایج پژوهش به طور کلی نشان داد که رابطه درگیری تحصیلی والدین و پیشرفت تحصیلی دانشجویان آموزش از دور، تحت تأثیر ابعاد درگیری تحصیلی عاطفی و رفتاری است. به گونه ای که اثر مستقیم درگیری تحصیلی والدین بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان مورد تأیید واقع نشد اما درگیری تحصیلی والدین از طریق احساس تعلق به دانشگاه، ارزش تکلیف و تلاش تحصیلی اثر غیرمستقم مثبتی را بر پیشرفت تحصیلی نشان داد. در رابطه با اثر مستقیم متغیرهای پژوهش بر پیشرفت تحصیلی بیشترین اثر مثبت مربوط به تلاش تحصیلی بود. هم چنین ارزش تکلف نیز بیشترین اثر مستقیم مثبت را بر روی تلاش تحصیلی، و درگیری تحصیلی والدین نیز بیشترین اثر مستقیم را بر ارزش تکلیف نشان داد. درمجموع تحقیق نشان داده شد که درگیری تحصیلی والدین اثر غیر مستقیمی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان آموزش از دور دارد.

این پژوهش به منظور اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) بر روی مولفه های هیجان تحصیلی و خودکنترلی دانش آموزان 7 تا 11 سال مبتلا به اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی انجام گرفته است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. با استفاده از پرسشنامه های هیجان تحصیلی پکران، گوتر و فرانزل (2005) و خودکنترلی تانجی و بامیستر و بون (2004) 30 نفر از دانش آموزان دارای نارسایی توجه / بیش فعالی، به طور هدفمند انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایشی 8 جلسه فنون DBT را بر اساس بسته آموزشی آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. پس از اجرای DBT ، مجدداً مولفه های هیجان تحصیلی و خودکنترلی اعضای هر دو گروه مورد اندازه گیری قرار گرفت. تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و تک متغیری (آنکوا) برای تحلیل داده ها استفاده شد. تحلیل مانکوا برای مولفه های هیجان تحصیلی و خودکنترلی در هر دو گروه تفاوت معنادار را نشان داد و تحلیل آنکوا برای خودکنترلی و مولفه های هیجان تحصیلی مانند لذت از کلاس، خشم و خستگی در هر دو گروه تفاوت معناداری را نشان داد اما در مورد برخی از مولفه های هیجان تحصیلی مانند اضطراب، شرم، غرور و ناامیدی بین دو گروه تفاوت معنادار را نشان نداد. یافته های این پژوهش در همسویی با نتایج پژوهش های مشابه حاکی از آن است، روش DBT می تواند نقش موثری درمولفه های هیجان تحصیلی و خودکنترلی دانش آموزان 7 تا 11 سال دارای نارسایی توجه/ بیش فعالی داشته باشد.