محمدباقر اسفندیاری

هدف : هدف این مطالعه بررسی رابطه بین خلاقیت سازمانی و بهره وری کارکنان دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران بوده است. روش : پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان معاونت توسعه منابع انسانی دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران به تعداد 220 نفر بودند. نمونه آماری از طریق فرمول کوکران، 140 نفر تعیین و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب مدرک تحصیلی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از دو پرسش نامه استاندارد خلاقیت سازمانی رندسیپ (۱۹۷۹) و بهره وری گلداسمیت (1988)  استفاده شده است. پایایی آن ها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ برای هر یک به ترتیب برابر 95/0 و 85/0 به دست آمد. جهت بررسی و تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: داده ها نشان داد که بین خلاقیت سازمانی با بهره وری کارکنان در سطح 05/0 P < رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین نتایج رگرسیون نشان داد که سهم هر یک از ابعاد خلاقیت سازمانی در پیش بینی بهره وری کارکنان متفاوت است. نتیجه گیری: بین خلاقیت سازمانی و بهره وری کارکنان رابطه معناداری وجود دارد؛ بنابراین با افزایش خلاقیت سازمانی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی می توان بهره وری آنان را نیز افزایش داد. هم چنین ابعاد خلاقیت سازمانی می توانند بهره وری کارکنان را پیش بینی کنند.