اثربخشی بازی درمانی بر مهارت های شناختی اجتماعی دانش آموزان معلول حسی- حرکتی
زمینه و هدف: بازی جزیی از زندگی انسان از بدو تولد تا زمان مرگ است. انسان از نظر فیزیولوژیک نیاز به جنبش و حرکت دارد و بازی جزء مهم این جنبش و حرکت است.انسان برای رشد ذهنی و اجتماعی خود نیاز به تفکر دارد و بازی خمیرمایه تفکر است؛ لذا هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی درمانی بر مهارت های شناختی اجتماعی و شغلی دانش آموزان معلول حسی حرکتی در شهر یاسوج بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه آزمایشی است. برای رسیدن به این هدف، از جامعه آماری که شامل دانش آموزان معلول، حسی حرکتی شهر یاسوج در سال تحصیلی1400 که مشغول به تحصیل بودند استفاده شد. طرح تحقیقی به صورت تجربی، پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه کنترل و یک گروه آزمایش است که حجم نمونه بالغ بر30 نفر دانش آموزان معلول حسی حرکتی (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) با استفاده از شیوه نمونه گیری در دسترس است. اعضای گروه آزمایش در طول 12 جلسه هفتگی مورد بازی درمانی قرار گرفتند، و از تست پیشرفته ادراکی- بینایی، فراستیگ، آزمون نقاشی آدمک گودانیاف، مقیاس بالیدگی واینلند برای جمع آوری دادها استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. سپس از تحلیل کوواریانس، آزمون t و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: نتایج آمار توصیفی و نمرات هر یک از مهارت ها (شناختی، اجتماعی) در این مطالعه گویای بهبود وضعیت گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود( ≤ 0/05 p). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بازی درمانی موجب بهبود معنادار میانگین نمرات مهارت های شناختی و اجتماعی در گروه کنترل نسبت به گروه آزمایش شد( ≤ 0/05 (p . نتیجه گیری: با توجه به نتایج، به نظر می رسد که بازی درمانی می تواند موجب تقویت مهارتهای شناختی اجتماعی دانش آموزان معلول حسی- حرکتی گردد. لذا، به متخصصان کودکان استثنایی و همچنین مددکاران پیشنهاد می شود که از بازی درمانی به عنوان یک روش مداخله در درمان این افراد استفاده کنند .