سید علی اصغر سیدابراهیمی

زمینه و هدف: امروزه اثرات آموزش های مثبت اندیشی و ذهن آگاهی بر کسی پوشیده نیست و می توان از اثرات مثبت آن بر آن را بر روی بیماران مشاهده نمود. با توجه به این موضوع پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و مثبت اندیشی بر تنظیم هیجان و مکانسیم های دفاعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در بهبود ترومای پس از آسیب مغزی به روش نیمه آزمایشی انجام گرفت. روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ناشی از ترومای آسیب مغزی بودند که از میان آن ها 60 نفر برای این پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب می شوند. این پژوهش بر پایه پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) اجرا شد. ابزار گرد آوری اطلاعات در پژوهش حاضر پرسشنامه استاندارد تنظیم هیجان گارنفسکی (2001) و پرسشنامه پرسشنامه استاندارد اندروز (1998) بود. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آماری توصیفی و تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده در مرحله پیش آزمون بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری از نظر سطح تنظیم هیجان و مکانسیم های دفاعی وجود نداشت. اما پس از مداخله (آموزش مثبت اندیشی و ذهن آگاهی) به طور معنی داری بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به میانیگن های اصلاح شده حاصل از تحلیل کواریانس میتوان نتیجه گرفت آموزش مهارت های مثبت اندیشی و ذهن آگاهی موجب بهبود سطح تنظیم هیجان و بهبود مکانسیم های دفاعی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل میگردد.

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر ارزیابی تأثیر خصوصیات شخصیتی و سبک های هویتی و مدل پنج عاملی شخصیت بر رضایت از زندگی و خود کارآمدی دانشجویان در مواجهه با اختلالات روانی است. روش پژوهش: این پژوهش بر اساس معیار هدف در گروه پژوهش های کاربردی می باشد، اصلی ترین ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش 5 پرسشنامه استاندارد بوده،جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه آزاد کاشان می باشد.حجم نمونه در این پژوهش با استفاده از نرم افزار نمونه گیری Spss Sample Power برابر با 212 نفر و شیوه نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری در دسترس می باشد. ابزا تجزیه وتحلیل اطلاعات پرسشنامه ای این پژوهش نرم افزار آماری SPSS و AMOS می باشد. به منظور تعیین وجود یا عدم وجود تأثیر بین متغیرها و برآورد و تعمیم نتایج به دست آمده از حجم نمونه به جامعه آماری از مدل رگرسیونی ساده با متغیر پنهان جهت ارزیابی فرضیه های پژوهش استفاده گردیده است. یافته ها: با توجه به یافته های این پژوهش ویژگی های شخصیتی تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی داشته است و 42 درصد واریانس متغیر وابسته (رضایت از زندگی) توسط متغیر مستقل (ویژگی های شخصیتی) تبیین شده است. سبک های هویتی تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی داشته است و 63 درصد واریانس متغیر وابسته (رضایت از زندگی) توسط متغیر مستقل (سبک های هویتی) تبیین شده است. پنج عامل شخصیت تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی داشته است و 70 درصد واریانس متغیر وابسته (رضایت از زندگی) توسط متغیر مستقل (پنج عامل شخصیت) تبیین شده است. ویژگی های شخصیتی تأثیر معناداری بر خودکارآمدی داشته است و 49 درصد واریانس متغیر وابسته (خودکارآمدی) توسط متغیر مستقل (ویژگی های شخصیتی) تبیین شده است. سبک های هویتی تأثیر معناداری بر خودکارآمدی داشته است و 74 درصد واریانس متغیر وابسته (خودکارآمدی) توسط متغیر مستقل (سبک های هویتی) تبیین شده است.پنج عامل شخصیت تأثیر معناداری بر خودکارآمدی داشته است و 55 درصد واریانس متغیر وابسته (خودکارآمدی) توسط متغیر مستقل (پنج عامل شخصیت) تبیین شده است. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش اطلاعات مفیدی را در تأثیر خصوصیات شخصیتی و سبک های هویتی و مدل پنج عاملی شخصیت بر رضایت از زندگی و خود کارآمدی دانشجویان دانشگاه آزاد کاشان در مواجهه با اختلالات روانی فراهم می کند. می توان رضایت از زندگی را بر اساس ویژگی های شخصیتی،سبک های هویتی و پنج عامل شخصیت در جامعه آماری پیش بینی نمود.همچنین می توان خودکارآمدی را بر اساس ویژگی های شخصیتی،سبک های هویتی و پنج عامل شخصیت در جامعه آماری پیش بینی نمود.

زمینه و هدف: آزمون سراسری به عنوان بزرگترین و فراگیرترین آزمون در نظام آموزشی کشور و فضای رقابتی که بین دانش آموزان ایجاد می کند می تواند زمینه ساز یکی از بزرگترین اضطراب هایی باشد که در دانش آموز در دوران تحصیل خود تجربه می کند در این میان متغیرهایی چون سبک های شناختی تفکر و کمال گرایی در رابطه با اضطراب کنکور در دانش آموزان قابل بررسی است؛ لذا هدف پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب بر مبنای کمال گرایی و سبک های شناختی تفکر در داوطلبان کنکور در شهرستان کاشان بود. روش پژوهش: پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی است. جامعه ی آماری در این پژوهش شامل کلیه داوطلبان کنکور در سال تحصیلی 97-98 در شهرستان آران و بیدگل می باشد. حجم نمونه پژوهش حاضر شامل120 نفر از داوطلبان کنکور شهرستان آران و بیدگل می باشد که بین مدارس متوسطه و با روش در دسترس انتخاب شده اند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کمال گرایی فراست، مقیاس سبک های یادگیری گراشا ریچمن و پرسشنامه اضطراب امتحان ساراسون است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد همبستگی بین کمال گرایی کل و اضطراب آزمون به میزان 46/0r=، همبستگی بین نگرانی درباره اشتباهات و اضطراب آزمون به میزان 54/0r=، همبستگی بین شک و تردید در مورد اعمال و اضطراب آزمون به میزان 44/0r=، همبستگی بین انتظارات والدین و اضطراب آزمون به میزان20/0r=، منفی و معنادار است. همبستگی بین نمره کل سبک های یادگیری و اضطراب آزمون 74/0r= ، همبستگی بین یادگیری مستقل و اضطراب آزمون 59/0r= و همبستگی بین یادگیری رقابت طلب و اضطراب آزمون 52/0 r= معنادار نمی باشد. نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده کمال گرایی در خرده مقیاس های نگرانی درباره اشتباهات، شک و تردید درمورد اعمال و انتظارات والدین، اضطراب آزمون را پیش بینی می کند. افراد با کمال گرایی بالاتر اضطراب آزمون بیشتری را تجربه می کنند. همچنین سبک های یادگیری در خرده مقیاس های یادگیری رقابت طلب و یادگیری مستقل، اضطراب آزمون را پیش بینی نمی کند. یدین معنا که سبک های یادگیری تاثیری بر میزان اضطراب آزمون در جامعه آماری پژوهش حاضر را ندارد.

هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و مثبت اندیشی بر بهبود سلامت روان، کمال گرایی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در سرپرستان خانواده دچار اختلال افسردگی اساسی است. روش پژوهش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه سرپرستان خانواده دچار اختلال افسردگی اساسی شهرستان آران و بیدگل در سال 1399بودند که از بین آن ها،60 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شد و در گروه های آزمایش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (20 نفر) و مثبت اندیشی (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2001)، کمال گرایی تری – شورت و همکاران (1995)، سلامت روانی گلدنبرگ (1979) به دست آمدند. پروتکل آموزش مهارت های مثبت اندیشی سلیگمن و همکاران (2005) و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی ربکا (2009) به مدت هشت جلسه به صورت هفتگی برگزار شد. گروه گواه، درمان دریافت کرد و در لیست انتظار قرار گرفت. در راستای تحلیل استنباطی از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین دو گروه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و مثبت اندیشی و گروه گواه بر سلامت روان (01/0 P< و 48/60 F = )، خودتنظیمی سازش یافته (01/0 P< و 40/39 F = ) و خودتنظیمی سازش نیافته (01/0 P< و 99/50F = ) و کمال گرایی مثبت (01/0 P< و 76/8F = ) و کمال گرایی منفی (01/0 > P و 44/27F = ) تفاوت معناداری از نظر آماری وجود دارد و خودتنظیمی سازش یافته در گروه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (01/0 > P) و سلامت روان در گروه مثبت اندیشی در پایان پس آزمون بالاتر از گروه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بوده است (05/0 > P). نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت از نظر تأثیرگذاری، آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودتنظیمی سازش یافته و مثبت اندیشی بر بهبود سلامت روان بیشترین تأثیر داشتند.