مرضیه رادکیانی

امروزه، گسترش فیزیکی شهرها سبب وابستگی شهروندان به وسایل نقلیه شخصی و عمومی برای جابه جایی در سطح شهر به منظور برآورده ساختن نیازمندی های خود شده است. پیاده روی همچون نفس کشیدن طبیعی است. افزایش فعالیت بدنی یکی از بزرگترین نگرانی های بهداشتی مردم قرن بیست و یکم است. ترویج پیاده روی به عنوان روش برتر برای حرکت افراد با توجه به اثرات مثبت آن از اهمیت زیادی برخوردار بوده و لازم است استراتژی های برای جذاب نمودن آن انجام شود. هدف از اجرای این سیاست ها، افزایش کیفیت محیطی پیاده روی، از میان فضای خیابان هایی است که حق تقدم با عابران است. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیرات عوامل اقتصادی اجتماعی بر پذیرش پیاده روی شهر کاشان است. ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻮع ﮐﺎرﺑﺮدی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و روش ﺑﺮرﺳﯽ در آن، ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ اﺳﺖ. حجم نمونه بر اساس نرم افزار سمپل پاور، 150 نفر برآورد گردیده است. ﺟﻬﺖ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ از روش های مختلف آماری همچون، SPSS و Amos استفاده شده است. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞﻫﺎ حاکی اﺳﺖ که یافته های مدل عاملی مرتبه دوم نشان می دهد که نهایتاً کدام متغیرها دارای اهمیت بیشتری است. یافته های بدست آمده، نشان می دهد که عامل اجتماعی، بیشترین بار عاملی را با 89/0 به خود اختصاص داده و بیشتر از سایر عوامل تحت تاثیر قرار گرفته است. پس از عامل اجتماعی، عامل سلامت با بار عاملی 6/0 در رتبه بعدی و متغیر اقتصادی با بار عاملی 58/0 در رتبه آخر قرار گرفته اند. بنابراین، می توان گفت؛ عامل اجتماعی در میزان پذیرش پیاده روی تاثیر بیشتری دارد.