ثربا نصیری

با گسترش فیزیکی و اجتماعی شهرها و تبدیل شدن آن ها به مراکز ناهمگن جمعیتی و اجتماعی و فرهنگی، افزایش میزان ناهنجاری های شهری بویژه در نواحی مرکزی و همچنین افزایش ناهمگنی جمعیت و اجتماعی و فقر اقتصادی در زمینه بروز آسیب های شهری و رشد بی رویه و لجام گسیخته ناهنجاری ها را در شهرها فراهم آورده است. در این پژوهش حاضر با هدف تحلیل و بررسی امنیت زندگی و بزهکاری در بافت های ناکارآمد شهری در شهرپارس آباد است. این پژوهش ازنظر نوع کاربردی و ازنظر ماهیت انجام، توصیفی – تحلیلی و برای گردآوری داده ها از روش های کتابخانه ای - میدانی و .برای تجزیه وتحلیل اطلاعات و داده های spss با ازمون تی تک نمونه ای و از روش های آماری استنباطی استفاده شده است. یافته تحقیق با استفاده از آزمون حاکی از آن است. که آزمون تی تک نمونه ای برابر 100/19- با درجه آزادی 399 و سطح معناداری و مقایسه سطح معناداری 05/0 پایین است.بنابراین می توان گفت جرم بر کل ابعاد امنیت زندگی شهر پارس آباد تاثیری بسیاری داشته است و بعث پایین امدن سطح کیفیت زندگی در کانون-ای جرم خیز شده است. در نهایت جهت کاهش امنیت کیفیت زندگی در این بخش راهکارهایی ارائه گردید.

داشتن مسکن یا سرپناهی مناسب، که امروزه در چارچوب شهروندی تعریف می شود ازجمله حقوق بنیادین شهروندان هر سرزمین به حساب می آید. چنین حقی در قوانین اساسی ملل عالم و ازجمله ایران به رسمیت شناخته شده است و دولت ها موظف شده اند شرایط دستیابی خانواده ها به مسکن متعارف را فراهم آورند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر نظم اجتماعی بر هویت اجتماعی در سکونتگاه های غیررسمی شهر اردبیل می باشد. روش تحقیق با توجه به موضوع آن، توصیفی همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق ساکنین سکونتگاه های غیررسمی شهر اردبیل می باشد که طبق سرشماری سال 1395 تعداد آن ها برابر 60125 نفر می باشد و حجم نمونه برابر 385 نفر به دست می باشد. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از نرم افزار آماری spss استفاده شده است و برای تحلیل فرضیات از ضریب رگرسیون و آزمون T با دو گروه مستقل استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که نظم اجتماعی بر هویت اجتماعی در سکونتگاه های غیررسمی شهر اردبیل تأثیر مثبت معنی داری دارد و تفاوت معنی داری بین میانگین هویت اجتماعی افراد مهاجر و غیر مهاجر وجود دارد و هویت اجتماعی مهاجرین کمتر از افراد غیر مهاجر است.

صنعت گردشگری به عنوان یک صنعت پاک و اشتغال زا، در سال های اخیر جزء درآمدزاترین صنایع جهان بوده و همواره مورد توجه سیاست ها و برنامه های توسعه گرانه می باشد. دولت ها و بخش های خصوصی در سطوح کلان تا خرد جهت توسعه و بقاء در بخش گردشگری نیازمند پیش بینی تقاضا در این بخش می باشند. امروزه آتش سوزی جنگل از بلایای طبیعی پیشرو بوده و همه کشورها را در رابطه با اثرات آن نگران کرده است. آتش سوزی گسترده در جنگل ها از مصادیق بحران های طبیعی است و مقابله با آن مدیریت بحران می باشد. در این پژوهش عوامل بررسی مدیریت گردشگری و پیشگیری و مقابله با آتش سوزی در جنگل ها و مراتع پرداخته می شود که برای محافظت از جنگل ها و مراتع در مقابل خطر آتش سوزی یکی از اولین استراتژی هایی که مورد توجه قرار می گیرد، تعیین مناطق مستعد وقوع آتش سوزی است و از دیگر راهبردها برای این منظور می توان به تهیه و اجرای طرح های جنگل داری، یافتن سریع آتش و واکنش همه جانبه با تمام اقدامات حفاظتی ، برنامه ریزی منظم و فرهنگ سازی درست در جهت حفظ منابع طبیعی، استفاده از دانش بومی مردم در مدیریت جنگل، ایجاد یک مرکزیت بحران آتش سوزی در جنگل ها جهت سرویس دهی به مناطق جنگلی در معرض خطر، هماهنگی نیروهای آتش نشانی با نیروهای امداد مردمی در جهت مقابله با آتش سوزی، آموزش نیروهای انسانی و به کارگیری تجهیزات مؤثر و به روز، استفاده از تجربه کشورهای می شود. در نتیجه گردشگران و ساکنان بومی نباید نباید در جنگل ها و و مراتع آتش سوزی و سوزاندن بقایای محصولات کشاورزی در مزراع هم خوداری کنند.