جواد شفیع زاده

زمینه و هدف: استرس شغلی یکی از شایع ترین بیماری های عصر ماست. مشاغل پلیسی به دلیل شرایط محیطی، ماهیت کار و نوع مأموریت سازمانی می تواند منشأ استرس باشد. هدف از تحقیق حاضر، شناخت رابطه سبک های مدیریتی با استرس شغلی کارکنان پلیس آگاهی مشهد است. روش: جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان پلیس آگاهی مشهد است که تعداد نمونه با استفاده از جدول مورگان 175 نفر تعیین و به روش نمونه گیری تصادفی ساده، نمونه ها انتخاب شدند. در این پژوهش از دو پرسشنامه استرس شغلی و سبک مدیریتی استفاده شد که میزان پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون کرونباخ محاسبه شد و میان پرسش ها 97% همبستگی وجود دارد. به منظور بررسی رابطه متغیرهای جمعیت شناختی با میزان استرس شغلی و سبک مدیریتی از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس و همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که بین همه ابعاد سبک مدیریتی و استرس شغلی رابطه وجود دارد. بدین معنا که یک واحد افزایش نمره در سبک مدیریتی مستبدانه، استرس شغلی را به طور متوسط 12/1 واحد بیشتر می کند. همچنین می توان گفت یک واحد افزایش در سبک مدیریتی مشارکتی، به طور متوسط استرس شغلی را 129/1 واحد کاهش می دهد. نتایج: در سبک رهبری مشارکتی، مدیر اعتماد کامل به زیردستان داشته و تعامل وسیعی میان آنان برقرار می شود و مدیر از طریق ارائه پاداش های اقتضایی و جلب مشارکت جمعی در تعیین اهداف و بهبود روش ها، سبب انگیزش کارکنان می شود. در این بعد، سبک مدیریتی مشارکتی با افزایش نمره سبک، استرس کمتر را نتیجه خواهد داد. بدین معنا که هرچه مدیر از سبک مدیریت مشارکتی بیشتر استفاده کند، استرس کمتری به کارکنان و زیردستان وارد می شود و می تواند محیط مطبوع تری را برای آنان فراهم سازد.