ساناز عزیزمحمدی

مقدمه: یکی از اهداف مهم در بسیاری از پژوهش های تربیتی و روانشناسی بررسی عواملی است که موجب افزایش یا کاهش اشتیاق تحصیلی در دانشجویان می شود. ازاین رو هدف مطالعه حاضر بررسی نقش حمایت اجتماعی و کمال گرایی در اشتیاق تحصیلی دانشجویان پرستاری و مامایی کرج بود. روش ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی شهر کرج در سال تحصیلی 1398-1397 بودند. که به روش نمونه گیری طبقه ای، 312 نفربر اساس جدول مورگان 310 نفر انتخاب و به پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران (2004)، حمایت اجتماعی واکس و همکاران (1986) و مقیاس کمال گرایی چندبعدی تهران بشارت (1386) پاسخ دادند. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. یافته ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی شهر کرج در سال تحصیلی 1398-1397 بودند. که به روش نمونه گیری طبقه ای، 312 نفربر اساس جدول مورگان 310 نفر انتخاب و به پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران (2004)، حمایت اجتماعی واکس و همکاران (1986) و مقیاس کمال گرایی چندبعدی تهران بشارت (1386) پاسخ دادند. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. نتیجه گیری: حمایت اجتماعی و کمال گرایی، عامل مهمی در اشتیاق تحصیلی دانشجویان پرستاری و مامایی است.

این مقاله با هدف تحلیل نگرش کارشناسان حقوقی به دلایل درخواست طلاق زوجین در دادگاه های خانواده شهر تهران انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه زوجین دارای مشکل مراجعه کننده به دادگاه های مختلف خانواده شهر تهران بود. تعداد نمونه های پژوهش حاضر حدود 300 نفر بوده است که جهت ارجاع پرونده و یا مشاوره جهت اطلاع از حق و حقوق قانونی خود به کارشناسان حقوقی در دادگاه ها ارجاع شده بودند. جهت انتخاب نمونه از روش نمونه گیری هدفمند و داوطلبانه استفاده شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه طراحی شده توسط محقق بود که ابتدا اطلاعات جمعیت شناختی نظیر سن، تحصیلات، شغل، مدت زوجیت، خواهان طلاق، مسبوق به سابقه بودن طلاق، و سپس ۱7 سؤال با توجه به مشکلات شایع بین زوجین پرسیده می شد که کارشناس حقوقی با مطالعه پرونده زوجین و مصاحبه ای با آنان داشته به سوالات پرسشنامه پاسخ داده اند. برای رتبه بندی عوامل موثر از آزمون فریدمن استفاده شد. در انتها، نتایج رتبه بندی شده با همکاری تیم روانشناسی تحلیل و تبیین شده است. یافته ها نشان داد که اولین عامل با بالاترین رتبه مشکل سازی، فقدان مهارت های همسرداری، و بعد از آن به ترتیب نارضایتی از ویژگی های شخصیتی همسر، نارضایتی از روابط و عدم درک همسر، نارضایتی از وضعیت ظاهری و فیزیکی همسر، نارضایتی از تفاوت های فرهنگی با همسر، عدم وجود دیدگاه های مشترک، اثرات مخرب رسانه و ماهواره های غربی بر همسر، نارضایتی از وضعیت مدیریت اقتصادی و شیوه تصمیم گیری همسر، تسری اختلافات والدین همسر به زندگی زوجین، نارضایتی از روابط جنسی، پرخاشگری کلامی و خشونت همسر، نارضایتی از سطح تحصیلات و شغل همسر، اختلاف در مورد تربیت فرزندان، اختلاف نظر در نوع نگرش، باورها و اعتقادات، نارضایتی از اعتیاد همسر، دخالت والدین و اقوام همسر و اختلالات روانی بیشترین میزان سهم در طلاق را دربر می گیرد.