ویدا تقی زاده

هدف پژوهش حاضر مقایسه اضطراب اجتماعی، ترس از ارزیابی منفی، تاب آوری و امید به زندگی زنان نابارور با زنان بارور بود. نمونه آماری شامل 300 نفر که شامل 150 زن بارور و 150 نفر زن نابارور به روش نمونه گیری هدفمند از زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز درمانی و مطب های خصوصی شهر رامشیر انتخاب شدند.روش پژوهش از نوع علی -مقایسه ای و ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مقیاس اضطراب اجتماعی لیبویتس (1987)، فرم کوتاه پرسشنامه ترس از ارزیابی منفی لری (1983)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسش نامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991) بود. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین اضطراب اجتماعی زنان بارور و نابارور تفاوت معناداری وجود نداشت اما ترس از ارزیابی منفی در زنان نابارور نسبت به زنان بارور بیشتر و تاب آوری زنان نابارور کمتر بود در حالی که امید به زندگی زنان نابارور بیشتر بود. بنابراین پیشنهاد می شود که در کنار درمان های پزشکی از خدمات روانشناختی جهت کاهش مشکلات روانشناختی همآیند با ناباروری و نیز حفظ و تقویت امیدواری و تاب آوری در زنان نابارور استفاده گردد.