مریم بهروز

هدف از پژوهش حاضر بررسی مدل ساختاری رابطه حمایت اجتماعی و سرمایه روان شناختی با توانمندسازی با نقش میانجی استرس ادراک شده در زنان سرپرست خانوار بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان سرپرست خانوار یاسوج تشکیل دادند که از این جامعه 250 نفر از زنان سرپرست خانوار به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش را مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی زیمت و همکاران(1988)، پرسشنامه ی سرمایه روان شناختی لوتانز (2007)، پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا (1995) و پرسشنامه ی استرس ادراک شده کوهن (1983) تشکیل دادند. داده ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS و AMOSنسخه 25 با روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان دادند که رابطه مستقیم بین سرمایه روانشناختی با توانمندسازی و رابطه مستقیم حمایت اجتماعی و سرمایه روانشناختی با استرس ادراک شده معنی دار میباشد اما، رابطه مستقیم بین حمایت اجتماعی با توانمندسازی معنی دار نمی باشد. همچنین، رابطه غیر مستقیم حمایت اجتماعی و سرمایه روانشناختی با توانمندسازی زنان سرپرست خانوار از طریق میانجی گری استرس ادراک شده معنی دار میباشد. می توان گفت زنان سرپرست خانواری که از حمایت اجتماعی در رویارویی با مشکلات برخوردار هستند با همدردی و مشورت با دیگران و با کمک سرمایه روان ششناختی می توانند با استرس ناشی از مشکلات روزمره دست و پنجه نرم کنند و در نتیجه این توانمندسازی از سلامت روان کافی برخوردار گردند.

در پژوهش حاضر، ارائه مدل پیشایندهای شادکامی براساس ویژگی های شخصیتی، خانوادگی و تحصیلی دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کنندگان پژوهش 224 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دبیرستان های شهر شیراز بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده پژوهش، شامل مقیاس شادکامی آکسفورد (1991)، مقیاس تجدید نظر شده ی جهت گیری ارتباطی خانواده فیتز پاتریک و ریچی (1994)، پرسشنامه تعامل معلم – دانش آموز ویلز و همکاران (1993) و مقیاس پنج عامل بزرگ شخصیت کاستا و مک کری (1992) بودند. به منظور بررسی مدل پژوهش رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار 25 - SPSS استفاده شد. یافته های به دست آمده نشان داد، جهت گیری گفت و شنود (01/0 ≥ P )، روان رنجورخویی (01/0 ≥ P ) و برون گرایی (05/0 ≥ P ) پیش بینی کننده ی معنادار شادکامی هستند ولی سایر ابعاد نتوانستند شادکامی را به صورت معنادار پیش بینی کنند. با توجه به نقش مؤلفه شادکامی در سلامت دانش آموزان می توان بر لزوم آموزش مبتنی بر شادکامی برای بهبود سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان تأکید کرد .

بخشودگی یکی از متغیر های مهم اخلاقی محسوب می شود که در گسترش صلح و بهبود سلامت روانی عنصر مهمی محسوب می شود. در این راستا پژوهش حاضر با هدف مقایسه وضعیت بخشودگی در گروه های سنی مختلف (جوانان، میانسالان و سالمندان) انجام گرفت . روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی- مقایسه ای است . جامعه آماری این پژوهش را کلیه جوانان، میانسالان و سالمندان شهر لنده در سال 97-1396 تشکیل دادند. 90 شهروند (30 سالمند،30 میانسال و 30 جوانان) به عنوان نمونه پژوهش، به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای (چند مرحله ای) انتخاب شدند. برای انجام این پژوهش از مقیاس بخشودگی احتشام زاده و همکاران (1388) استفاده شد . داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی وتحلیل واریانس چندمتغیری(مانوا) تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان می دهد تفاوت میانگین گروه ها در بعد درک واقعی معنا دار بوده است ( 05/0 p< ) که این میزان در سالمندان و میانسالان بیشتر از جوانان است، اما این تفاوت بین میانسالان با سالمندان معنی دار نمی باشد. همچنین در ابعاد کنترل انتقام و کنترل رنج تفاوت معنی داری بین گروه های سنی دیده نشد. نتایج نشان میدهد که با افزایش سن، درک واقعی برای بخشودگی افزایش می یابد و پژوهش حاضر حاکی از بیشتر بودن میزان درک واقعی برای بخشودگی در سالمندان و میانسالان نسبت به جوانان می باشد