صفورا خوشدل دریاسری

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه احساس غربت با احساس تنهایی و نگرش به ارتباط با غیر هم جنس در دانشجویان غیربومی ساکن در خوابگاه های دانشگاه سیستان و بلوچستان بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان پسر و دختر غیربومی ساکن در خوابگاه های دانشگاه سیستان و بلوچستان بود. نمونه آماری با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های احساس غربت آرچر و همکاران (1998)، احساس تنهایی راسل و همکاران (1978) و نگرش و گرایش به ارتباط با غیرهم جنس کردلو (1380) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره انجام گرفت. طبق یافته ها، بین نمره کلی احساس غربت و زیرمقیاس های دلبستگی به خانه و نارضایتی از بودن در دانشگاه با احساس تنهایی ارتباط مستقیم و معنادار گزارش شد و نارضایتی از بودن در دانشگاه پیش بینی کننده معناداری برای احساس تنهایی دانشجویان بود (05/0> P ). بین مولفه های احساس غربت با نگرش به ارتباط با غیرهم جنس ارتباط معناداری گزارش نشد (05/0< P ). به طور کلی احساس غربت پیش بینی کننده معناداری برای احساس تنهایی بود، اما نتوانست نگرش به ارتباط با غیر هم جنس را تبیین نماید. با این وجود، توجه به مشکلات دانشجویان غیربومی در برنامه های آموزشی دانشگاه ها ضروری به نظر می رسد.

هدف: امروزه به دلیل تغییر شرایط اجتماعی و اقتصادی، شاهد حضور روزافزون اشتغال زنان می باشیم. بر این اساس این تحقیق با هدف مقایسه اضطراب بیماری و رضایت جنسی زناشویی در زنان متأهل شاغل و خانه دار در سال 1398 انجام شده است. روش: روش پژوهش، علی- مقایسه ای و تعداد 87 نفر از زنان شاغل در بیمارستان علی ابن ابیطالب و خاتم الانبیاء شهر زاهدان و 89 نفر از زنان خانه دار این شهر به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه اضطراب بیماری سالکوویس و رضایت جنسی زناشویی مصطفوی مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و t دو نمونه مستقل استفاده گردید. یافته ها: یافته ها گویای آن بود که زنان شاغل از اضطراب بیماری بالاتری برخوردار هستند (01/0>p). در رضایت جنسی زناشویی نیز این تفاوت در زنان خانه دار بیشتر بود (01/0>p). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد چنانچه شغل دارای تنش های زیاد باشد می تواند تأثیرات منفی بر سلامت روانی و جسمی و کیفیت زناشویی زنان شاغل داشته باشد. لذا فراهم نمودن اقدامات لازم جهت کاهش تنش های وارده به این گروه از زنان شاغل می تواند در کاهش بیماری های روان تنی و بهبود روابط زناشویی مؤثر باشد.