مولود سالاری پور

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعامل تجربه های محیط تحصیلی با میانجی گری باورهای معرفت شناختی بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه چمران اهواز بود. روش مطالعه حاضر همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته های علوم انسانی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 96-1395بودند، که تعداد کل آن ها 368 نفربود.از این تعداد 315 نفر به عنوان نمونه ی پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گرد آوری داده های پژوهش از پرسشنامه های محیط آموزشی- پژوهشی گراوند(1391)؛ باورهای معرفت شناسی شومر(1990) و خودکارآمدی پژوهشی صالحی(1390) استفاده شد.برای تحلیل داده ها از نرم افزار21 ,amos spss 22استفاده شد، نتایج نشان داد که مدل پژوهش با داده های گردآوری شده از دانشجویان تحصیلات تکمیلی برازش دارد و باورهای معرفت شناسی میانجی رابطه ی تجربه های محیطی و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان می-باشد. همچنین بین محیط آموزشی – پژوهشی و تمام مؤلفه های باورهای معرفت شناسی به جزء باور سریع بودن یادگیری رابطه ی مستقیم وجود داشت، علاوه بر این بین تمام مؤلفه های باورهای معرفت شناسی به جزء باور قطعی بودن دانش با خودکارآمدی پژوهشی رابطه ی مستقیم وجود داشت، همچنین بین محیط آموزشی- پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی رابطه ی مستقیم وجود داشت. در مجموع باورهای معرفت شناسی به عنوان یک میانجی با نفوذ می تواند بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تأثیر گذار باشد، لذا نقش محوری باورهای معرفت شناسی باید در کانون توجه مداخلات و برنامه ریزی های مرتبط با افزایش خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان باشد.