ثریا غفارزاده

"تشبیه " و " استعاره" دو آرایه ادبی هستند که ترجمه آنها همواره مشکل می نماید؛ چراکه اساس ارتباط آنها همانند ارتباط میان دو موجود است. از آنجاکه مضامین فرهنگی در "تشبیه" و "استعاره" وروابط بین آن دو لزوماً در زبان مقصد به مانند زبان مبدأ نیست، از این رو به نظر می رسد این رابطه باید به گونه ای در ترجمه انعکاس یابد. در این پژوهش ابتدا ترجمه "تشبیه " و " استعاره" مورد مطالعه قرار گرفته، سپس با نگاهی بر دو ترجمه فرانسوی قرآن از محمد حمیدالله و آلبرت کازیمیرسکی، چگونگی ترجمه پذیری " تشبیه ها " و " استعاره های " موجود در آیات انتخابی ،به صورت مقایسه ای مورد بررسی قرار گرفته است. از ازاهداف این بررسی ،مطالعه روش های مختلف در ترجمه این آرایه ها در قرآن کریم است. در چهارچوب این مقاله، از میان آیات ، 10 آیه به عنوان نمونه آورده شده است که برآیند پژوهش نشان می دهد که دو مترجم از شیوه های گوناگون ترجمه در جهت تلاش برای حفظ معانی عظیم قرآن، بیش تر شیوه تحت اللفظی را در انتقال دو آرایه به کار برده اند تا صورت نیز علاوه بر معنی حفظ شود اما در مواجهه با آیات دارای عناصری با بار فرهنگی به توضیحات نیز روی آورده اند.