نورمحمد رضايي

زمینه: محققان پیشنهاد کرده اند که خودکارآمدی عمومی به طور قابل ملاحظه ای می تواند به تئوری سازمانی، تحقیق و عمل کمک کند. بنابراین، بررسی خصوصیات روان سنجی ابزارهای پرکاربرد از جمله خودکار آمدی بسیار حائز اهمیت است. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی خصوصیات روان سنجی مقیاس خودکارآمدی عمومی (GSE) شوارزر و جروسالم در کارکنان دانشگاه های دولتی شهر تهران بود. روش: به این منظور با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 400 نفر از کارکنان انتخاب و به مقیاس GSE پاسخ دادند. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی به روش مؤلفه های اصلی آشکارا از ساختار تک عاملی GSE حمایت کرد. این عامل 63/47 درصد از واریانس کل آزمون را تبیین نمود. برای محاسبه اعتبار همگرای GSE از اجرای همزمان GSE و مقیاس خودکارآمدی شرر استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان همبستگی بین دو مقیاس مذکور 80/0 است که در سطح 01/0>p معنی دار می باشد. پایایی مقیاس GSE با روش همسانی درونی برای کل آزمودنی ها 87/0، برای مردان 85/0 و برای زنان 88/0 است که قابل قبول و رضایت بخش است. میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی کارکنان به ترتیب 50/30 و 64/4 به دست آمد. مقیاس GSE برای کارکنان دانشگاه یک مقیاس تک عاملی است و از اعتبار و پایایی رضایت بخشی برخوردار می باشد. نتیجه گیری: با توجه به این نتایج و همچنین دارا بودن سابقه پژوهشی معتبر در سطح جهانی می توان نتیجه گرفت که مقیاس GSE ابزار مناسبی برای اندازه گیری خودکارآمدی در بین کارکنان دانشگاه می باشد و می توان از آن در پژوهش ها استفاده کرد.