لیلا پاشایی

هدف: پژوهش حاضر به بررسی نقش تعدیل گری و واسطه ای هم کلاسی ها در الگوی ساختاری پیشگیری از مصرف مواد بر اساس عوامل مخاطره آمیز و محافظتی در دانش آموزان می پردازد. روش: پژوهش حاضر همبستگی از نوع پیش بینی، تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1398-99منطقه 6 شهر تهران هستند که تعداد400 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه های عوامل خطر ساز و محافظت کننده رفتار مشکل ساز جیسر مورد برسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان دهنده رابطه معنی دار بین متغیر های محدودیت اعمال شده توسط والدین و کنترل گری هم کلاسی ها با سومصرف مواد است. همچنین نتایج آزمون سوبل بیانگر معنی دار بودن مدل واسطه ای است. نتیجه گیری: فاکتورهای خانوادگی و هم کلاسی ها می توانند در چارچوب یک مدل، سومصرف مواد را در دانش آموزان پیش بینی کنند.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه باورهای معرفت شناختی و نگرش به رفتارهای کمک طلبی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 88-1387 تشکیل می دادند. به همین منظور، تعداد 382 دانش آموز از طریق روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پرسشنامه های باورهای معرفت شناختی (شومر، 1990) و رفتارهای کمک طلبی (قدم پور و سرمد، 1382) توسط این دانش آموزان تکمیل شدند. در این پژوهش همچنین میانگین نمرات نهایی به عنوان متغیر وابسته مورد استفاده قرارگرفت و تحلیل رگرسیون چندگانه و همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها اجرا شد. نتایج نشان داد که: 1- پیشرفت تحصیلی با باورهای معرفت شناختی دانش ساده/ قطعی، یادگیری سریع/ ثابت و اجتناب از کمک طلبی همبستگی منفی و معنی دار ولی با پذیرش کمک طلبی همبستگی مثبت و معنی دار دارد. 2- پذیرش کمک طلبی با باور معرفت شناختی یادگیری سریع/ ثابت و اجتناب از کمک طلبی همبستگی منفی و معنی دار ولی با دانش ساده/ قطعی همبستگی مثبت معنی دار دارد. 3- باور معرفت شناختی یادگیری سریع/ ثابت بهترین پیش بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود و دانش ساده/ قطعی و پذیرش کمک طلبی در اولویت بعدی قرار داشتند.