ناهید نفیسی

مقدمه: در راستا تقویت آگاهی جوامع روستایی به منظور کاهش خسارت های ناشی از حوادث انفجار مین و مهمات منفجر نشده، انجمن حمایت از مصدومان مین اقدام به برگزاری کلاس های آموزشی نحوه برخورد با مصدومان مین (بین سال های 1999 تا 2001) نمود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر برگزاری کلاس های آموزشی نحوه برخورد با مصدومان مین در کاهش خسارت های ناشی از حوادث انفجار مین و مهمات منفجر نشده است. روش ها: این مطالعه در شهرمهران و 5 روستای اطراف به دلیل آلودگی شدید با مین انجام شد. اطلاعات مجروحان در انتها در بیمارستان امام خمینی شهر ایلام جمع آوری شد. یافته ها: بین سال های 2002 تا 2004 تعداد 641 مجروح در مهران ثبت شد که از این تعداد 27% مجروح مین و 15 درصد مصدوم گلوله بودند. 97% از مجروحان مین وگلوله به طور کامل در ایلام درمان شدند و فقط 5/2 درصد به شهرهای دیگر ارجاع شدند. 5/17 درصد از مجروحان ذکر شده به تزریق خون نیاز پیدا کردند. آمار مجروحان مین که پس از رسیدن به دست سیستم مراقبتی مطالعه حاضر کشته شدند، 5/6 درصد بود. نتیجه گیری: میزان مرگ و میر در بین مصدومان ناشی از مین از سال 1989 الی 1999 که بالغ بر 4/36 درصد بوده در سال 2001 به 5 درصد و بعد از تجاوز آمریکا به عراق و هجوم زائران از مرز مهران برای زیارت عتبات عالیات در سال 2001 تا 2005 به 27 درصد رسید. آمار مطالعه حاضر حاکی از نقش بسزای آموزش افراد روستایی، امدادگران و پرسنل بهداشتی در کاهش مرگ و میر است. کلید واژه ها: مین، مهمات، آموزش احیاء اولیه و پیشرفته، کاهش خسارت