تصمیمات مدیران سازمان و تفکرات آن ها نقشی سرنوشت ساز در پیش برد اهداف سازمانی دارد. لذا شناسایی ویژگیهای شخصیتی مدیران به ویژه خودشیفتگی که تصمیمات آن ها را متأثر میسازد و میتواند دلیل عدم شایستگی و بیکفایتیهای مدیریتی در سطوح مختلف مدیریت و رهبری سازمان باشد، حایز اهمیت میباشد. در دهه های اخیر مباحث مربوط به خودشیفتگی مدیران در ادبیات مدیریت ظهور کرده و تأثیرات آن بر سبک مدیریتی مورد بحث قرار گرفته و افق های جدیدی را پیش روی محققان قرار داده است. در این مقاله تلاش میشود تا اثرات خودشیفتگی مدیران در سازمان ها و پیامدهای حاصل از آن تبیین شود.
