بیمه های غیرعمر

شرکتهای بیمه ای در اظهارنامه های مالی اغلب از روش نردبان زنجیره ای برای پیشگویی ذخیره خسارتها استفاده می کنند. روش نردبان زنجیره ای بر اساس داده های انباشته شده و سالهای توسعه ادعاها در مثلث تعهدات آتی است. این مثلث خلاصه ای از مجموعه داده های مربوط به ادعاهای تکی است. در این مقاله، از چارچوب فرایند پواسون نشان دار وابسته به وضعیت، و ابزارهای آماری برای پیشامد های بازگشتی در ادعاهای تکی برای روشی از ذخیره سازی تحت عنوان ذخیره خسارتهای تصادفی سطح خرد استفاده می شود. جزئیات اطلاعات مربوط به زمان رخداد خسارت، زمان تأخیر در گزارش خسارت، زمانهای بین پرداختها و مقادیر پرداختهای صورت گرفته، و اطلاعات زمان تسویه نهایی ادعاها در محاسبه ذخیره سطح خرد به کار گرفته می شود. برای ارزیابی مدل جدید، مجموعه داده های مربوط به یک شرکت بیمه ایرانی در نظر گرفته شده است؛ با استفاده از این مجموعه داده ها و شبیه سازی ذخیره خسارتها با مدل سطح خرد، نشان داده شد که استفاده از مدل ذخیره خسارتهای تصادفی سطح خرد، برآورد نزدیکی با مقدار واقعی ذخیره خسارت مورد نیاز برای سالهای آتی دارد.

پیشینه و اهداف: هدف این مقاله بررسی حساسیت سرمایه مورد نیاز به ساختار وابستگی در بین خسارات بیمه های غیرزندگی در محیط های چندمتغیره است. بر این اساس، در ابتدا مدل سازی وابستگی در یک محیط واقعی با استفاده از پایگاه داده مربوط به خسارت های ماهانه (بدون بازیافت) حاصل از پنج رشته بیمه غیرعمر در شرکت سهامی بیمه ایران صورت گرفته است. روش شناسی: داده ها شامل شدت خسارت های وارده در هر رشته است و طی دوره ماهانه 1402:12-1390:01 گردآوری شده است. سپس پارامترهای کاپولای D-vine در میان خسارت های ناشی از پنج شاخه بیمه غیرعمر برآورد شده و آزمون های خوبی برازش برای نتیجه گیری کاپولای بهینه انجام شده است. سرانجام، برآورد سرمایه ریسک پذیر با استفاده از VaR و TVaR بر روی خسارات کل شبیه سازی شده با توجه به وزن آن ها انجام شده و یک مطالعه تطبیقی با استفاده از کاپولای مستقل صورت گرفته است. یافته ها: نتایج نشان می دهد که توجه به وابستگی ضمنی بین زیان ها تأثیر چشمگیری بر کل سرمایه ریسک پذیر می گذارد. این نتیجه با مقادیر الزام سرمایه برآوردشده تأیید می شود. در واقع توجه به وابستگی ضمنی بین رشته های بیمه ای به کاهش سرمایه 1/5% درصدی برای VaR و 9/3% درصدی برای TVaRمنجر می شود. نتیجه گیری: انتخاب مدل سازی وابستگی ریسک های بیمه های غیرعمر بسیار مهم است، ازطرف دیگر، توجه به وابستگی های غیرخطی در ساختار انواع شاخه های بیمه ای می تواند مزایای تنوع بخشی به پرتفوی بیمه ای شرکت ها را آشکار کند و اندازه گیری میزان منافع حاصل از تنوع بخشی براساس انتخاب درست مدل های وابستگی ریسک های بیمه های غیرعمر حاصل می شود و این موضوعی است که لازم است در انتخاب پرتفوی شرکت های بیمه مورد توجه قرار گیرد.