بیاض

جُنگ ها و مجموعه های کهن، منابعی ارزشمند در پژوهش های ادبی و فرایند تصحیح متون به شمار می آیند؛ چرا که بسیاری از اشعار و متون پراکنده در دل این آثار حفظ شده اند و گاه نسخه هایی منحصر به فرد از متون کهن را در اختیار قرار می دهند. با این حال، اعتماد بیش از اندازه به این منابع، بدون بررسی میزان دقّت و اصالت آنها، می تواند به تحریف متن اصلی بینجامد. جُنگ ها معمولاً حاصل گردآوری های شخصی اند و ممکن است با اشتباهات یا دخالت های سلیقه ای و دخل و تصرّف های نسخه برداران یا گردآورندگان همراه باشند؛ از این رو، در بهره گیری از جُنگ ها و مجموعه های کهن، باید همواره با دقّت و احتیاط عمل کرد و آنها را با عنوان منابع کمکی در نظر گرفت. تنها از رهگذر چنین رویکردی است که می توان به متنی نزدیک به متن اصلی دست یافت و اعتبار علمی تصحیح را حفظ کرد.