چهارشنبه

سخن از سعد و نحس ایام در میان بیش تر اقوام سابقه دارد و حتی در این باره احادیث متعددی از معصومین (ع) نیز گزارش شده است. برخی معتقدند، این گونه روایات نوعی فال بد زدن است که از اعمال زمان جاهلیت و مشرکان بوده و خداوند متعال در قرآن کریم آن را مذمت نموده است و از این رو نمی توان به آن ها اعتماد نمود. این در حالی است که این روایات بر فرض صحت به این معنا نیست که برای ایام فی حد ذاته نحوست و سعادت قائل باشند؛ بلکه به این معناست که اگ ر روزها هم تأثیرى داشته باشد به فرمان خدا است و هرگز نباید براى آنها تأثیر مستقلى قائل شد. یکی از روایاتی که به فراوانی در کتب عامه و شیعه یافت می شود، روایات ناظر بر نحوست روز چهارشنبه می باشد. در این پژوهش روایاتی از منابع شیعه که صراحتا متضمن نحوست روز چهارشنبه می باشد، مورد ارزیابی سندی و محتوایی قرار گرفته است. رهیافت اصلی این پژوهش که به روش کتابخانه ای صورت گرفته این ا ست که از مجموع هفت روایت اصلی موجود در منابع شیعی، همگی به لحاظ سندی ضعیف بوده و قابل استناد نیستند. از حیث محتوا نیز علاوه بر اختلافی که در متن آن ها وجود دارد، برخی به دلیل مخالفت با قرآن، برخی به دلیل وجود روایات معارض و دیگر دلایلی که در متن مقاله بدان ها اشاره شده است، فاقد اعتبار می باشند.