مدل تجویزی

پاسخگویی به تقاضاها از اصلی ترین مسائل پیش روی دولت در بحث دولت الکترونیک می باشد. با افزایش حجم کار اداری، توسعه سیستم های تعامل پذیر اجتناب ناپذیر می شود. این پژوهش به دنبال ارائه مدلی تجویزی برای سیستم های تعامل پذیر در حوزه دولت الکترونیک در ایران است. این پژوهش از لحاظ هدف توسعه ای و از لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کارکنان سازمان ثبت احوال مرکزی تهران است که حداقل دارای مدرک کارشناسی بوده و نوع همکاری آن ها با سازمان به صورت رسمی یا پیمانی بوده است. روش نمونه گیری پژوهش تمام شماری بوده و در مجموع تعداد 212 پرسشنامه قابل تجزیه وتحلیل گردآوری شد. یافته های پژوهش پس از تأیید شاخص های برازش مدل حاکی از تأیید مراحل بلوغ دولت الکترونیک می باشد. در انتهای پژوهش بر اساس یافته های مدلی تجویزی برای سیستم های تعامل پذیر در حوزه دولت الکترونیک ایران ارائه شد.