کمانداری

بخشی از اصطلاحات نظامی مربوط به حوزه تیراندازی و کمانداری است. بسیاری از این اصطلاحات از فرهنگ های لغت فوت شده اند اما در رساله های مربوط به تیراندازی و کمانداری می توان اطلاعاتی درباره آنها به دست آورد. در برخی از متون فارسی این اصطلاحات (نظیرِ عقده، زنده، مرده، چلیپا، زیردست، دستکش و ...) در کنار دیگر اصطلاحاتِ شناخته شده (همچون تیر، کمان، ناوک، پیکان) به گونه ای قرار گرفته اند که ایهام تناسب تشکیل می دهند و بر غنایِ بلاغی متون می افزایند. در این مقاله کوشش شده است که تعدادی از این اصطلاحات معرفی شود و کارکرد بلاغی آنها در دیوان شاعران ادب فارسی بررسی گردد. بدین منظور ابتدا به معرفی انواع ایهام تناسب پرداخته شده و در ادامه اصطلاحات نظامی در متون فارسی در دسته های منظم تقسیم بندی شده است. در بخش اصلی مقاله نیز نمونه هایی از ایهام تناسب بر پایه اصطلاحات تیراندازی و کمانداری به دست داده شده است