سطح نگرش

پژوهش حاضر سعی دارد سطح نگرش شهروندان شهر فسا را نسبت به دستاوردهای ICT (فناوری اطلاعات و ارتباطات ) مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد. در این پژوهش، روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه و مصاحبه می باشد.جامعه آماری شامل ،کلیه شهروندان شهر فسا، برابر با 104809نفر می باشد و حجم نمونه آماری نیز با استفاده از روش کوکران 383 نفر برآورد شده است. ضریب آلفای کرونباخ به منظور تشخیص پایایی پرسش نامه محاسبه گردید که در این پژوهش برای سه بخش پرسش نامه به ترتیب 0.68، 0.78 و 0.79 به دست آمده است که حاکی از مناسب بودن ابزار پژوهش بوده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون Tتک نمونه ای و ضریب همبستگی استفاده شد.یافته های پژوهش حاکی ازآن است که بیشترین درصد نگرش شهروندان نسبت به دستاوردهای ICT با 36.5 درصد مربوط به نگرش نسبتا مثبت و 14.5درصد نیز نگرش مثبت، که عمدتا قشرجوان در آن سهیم بوده اند. در خاتمه پیشنهاداتی برای توسعه این فناوری در جوامع شهری ارائه شده است.

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای خودپنداشت تحصیلی در رابطه بین سبک های انگیزش و پیشرفت تحصیلی بود. 140 دانش آموز دختر سال سوم دبیرستان رشته تجربی شهر تهران به صورت نمونه برداری چندمرحله ای انتخاب شدند و به مقیاس انگیزش تحصیلی (AMS، والرند و دیگران، 1992) و مقیاس خودپنداره تحصیلی (دلاور، 1373) پاسخ دادند. پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نیز بر اساس میانگین نمره های پایان ترم سه درس زیست شناسی، فیزیک و شیمی مشخص شد. نتایج پژوهش نشان دادند خودپنداشت تحصیلی با انگیزش درونی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معنادار دارد. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان دادند اثر مستقیم خودپنداشت بر پیشرفت تحصیلی معنادار بود امّا اثر غیرمستقیم متغیرهای انگیزش بیرونی، انگیزش درونی و بی انگیزشی تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی از طریق متغیر واسطه ای خودپنداشت معنادار بود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت خودپنداشت تحصیلی به عنوان یک متغیر واسطه ای در رابطه بین انگیزش تحصیلی و پیشرفت تحصیلی عمل می کند.

هدف:  تحقیق حاضر، به بررسی میزان تحقق اهداف آموزشی درس تربیت بدنی مدارس ابتدایی استان مازندران در سه حیطه شناختی، نگرشی و مهارتی پرداخته است. روش شناسی این تحقیق توصیفی و به شکل میدانی اجرا شده است. جامعه آماری شامل معلمان تربیت بدنی استان مازندران و دانش آموزان چهارم و پنجم ابتدایی شهرستان بابل بودند. از پرسشنامه، چک لیست مهارتی و آزمون استاندارد شده بست ایفرد برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است که اعتبار آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ برابر با  96/0 r= و 95/0 r=  تایید گردید. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه، آزمونt  یک نمونه ای، آزمون  t مستقل به منظور تعیین معنی دار بودن اختلاف بین گروه ها و آزمون لون تحلیل شدند.   یافته ها: نتایج نشان داد اهداف آموزشی درس تربیت بدنی دوره ابتدایی در سطح دانش کمتر از حد متوسط، در سطح مهارتی بیشتر از حد متوسط و در سطح نگرشی بالاتر از حد متوسط بوده است. نتیجه گیری:  پیشنهاد می شود تا در مطالعات آتی، عوامل تحقق و عدم تحقق اهداف آموزشی در سه حیطه دانش، نگرش و مهارت در درس تربیت بدنی در دوره ابتدایی بررسی شود.