سبک همکاری

زمانی که سخن از ورود تکنولوژی به جریان زندگی روزمره در کشور یا جامعه خاصی به میان می آید، مفهوم انتقال تکنولوژی و متعاقباً اثرات آن بر سبک زندگی و اخلاق افراد جامعه اغلب مورد توجه قرار می گیرد. تکنولوژی از این جهت که باعث افزایش سطح رفاه، بالا رفتن میزان سرعت در کارها، افزایش سلامت و امید به زندگی می شود، همواره مطلوب بوده و از سوی دیگر به دلیل برخی اثرات ناخواسته و غیر قابل کنترل آن، ممکن است برای جامعه و خانواده ها نامطلوب باشد. بنابراین، اگر تکنولوژی بدون فرهنگ سازی و آموزش صحیحِ بهره برداری آن، وارد جامعه ای گردد، ممکن است مورد سوء استفاده و بهره برداری های نادرست قرار گیرد. در این مقاله باتوجه به پیشرفت سریع تکنولوژی، نیاز روز افزون به تبادل اطلاعات با دیگر جوامع بشری و نیز تفاوت فرهنگی، رویکردی جهت به حداقل رساندن اثرات منفی بهره برداری تکنولوژی های نوین و حفظ و تقویت اثرات مثبت آن بر سبک زندگی ارائه شده است. در این رویکرد، یک سازمان مدیریت تکنولوژی مبتنی بر مدل اصلاح شده پذیرش تکنولوژی، پیشنهاد شده است به نحوی که اثرات منفی فرهنگی را به جنبه های مثبت تبدیل نماید.

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه بین سبک های مدیریت تعارض با اثربخشی کارکنان در ادارات ورزش و جوانان استان همدان است. این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی – همبستگی و از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان همدان تشکیل می دهند (140 N=) که براساس جدول مورگان 103 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه مدیریت تعارض رابینز[1] (1991) و پرسشنامه اثربخشی کارکنان ندایی (1391) استفاده شد (15). پایایی پرسشنامه ها از طریق آزمون آلفای کرونباخ برای پرسشنامه مدیریت تعارض 0/88 و پرسشنامه اثربخشی کارکنان 0/67 محاسبه شد. در آمار استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک های مدیریت تعارض رقابت و همکاری با اثربخشی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد (0/05 P<). ولی بین سبک مدیریت تعارض اجتناب با اثربخشی کارکنان در ادارات ورزش و جوانان استان همدان رابطه معناداری وجود ندارد (0/05<P). همچنین نتایج نشان داد که سبک های مدیریت تعارض پیشگوی مناسبی برای اثربخشی کارکنان است. [1] . Robbins