پای پرونیت

با توجه به نقش پا در تشکیل سطح اتکای بدن در هنگام ایستادن بهعنوان یک مؤلفه مهم بیومکانیکی در حفظ تعادل بدن، هر گونه تغییر در ساختار آناتومیکی طبیعی پا میتواند بر کنترل تعادل بدن مؤثر باشد. هدف مطالعه حاضر، مقایسه عملکرد تعادلی ایستا در بین نوجوانان با ساختار متفاوت پا بود. 06 دختر نوجوان در سه گروه با ساختار پای پرونیت، سوپینیت و طبیعی بهعنوان آزمودنی شرکت کردند. برای مشخصکردن نوع ساختار پای آزمودنیها از روش افتادگی استخوان ناوی 1 استفاده شد. برای سنجش عملکرد تعادل ایستا از سیستم شمارش تعداد خطای بالانس در دو سطح سفت و نرم استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری برای تحلیل دادههای آماری استفاده شد 60( . 6 P< (. نتایج نشان داد که بر روی سطح سفت گروه پای پرونیت و گروه پای طبیعی از عملکرد تعادلی نسبتاً مشابهی برخوردار هستند. اما در سطح نرم، گروه پای طبیعی، عملکرد بهتری در مقایسه با گروه پای پرونیت داشت. گروه پای سوپینیت بر روی هر دو سطح سفت و نرم عملکرد تعادلی ضعیفتری در مقایسه با دو گروه دیگر نشان داد. نتایج این مطالعه نشان داد که وجود تغییرات در ساختار آناتومیکی پا میتواند بر عملکرد تعادلی ایستا مؤثر باشد.

هدف مطالعه حاضر بررسی بیومکانیک دویدن در پوتین های نظامی پلی اورتان جدید و استفاده شده در مردان با و بدون پای پرونیت بود.تعداد 15 نفر در گروه پای پرونیت و تعداد 15 نفر در گروه کنترل (سالم) قرار گرفتند. آزمودنی ها یک جفت پوتین نو و دست دوم دریافت کردند که از پلی اورتان ساخته شده بودند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی و نیروی عکس العمل زمین در حین دویدن ثبت شد. جهت تحلیل های آماری از آنالیز واریانس دوسویه در سطح معنی-داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر عامل نوع پوتین برای نیروهای عمودی (183/0 d=و 018/0=P)، محور قدامی- خلفی مرحله هل دادن (404/0 d=و 001/0=P)، محور داخلی -خارجی مرحله هل دادن (225/0 d=و 008/0=P) و زمان رسیدن به اوج محور عمودی (161/0 d=و 028/0=P) تفاوت معناداری را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد که اثر عامل نوع پوتین در فاز پاسخ بارگذاری در فعالیت عضله نیمه وتری (341/0 d=و 004/0=P) از نظر آماری دارای اختلاف معناری بود. علاوه بر این، اثر عامل گروه برای عضله دوسررانی در فاز بارگیری (196/0 d=و 039/0=P)، عضله ساقی قدامی (157/0 d=و 040/0=P) و سرینی میانی (224/0 d=و 026/0=P) در فاز هل دادن تفاوت معناداری داشتند. همچنین اثر تعاملی پوتین و گروه در فاز میانه اتکا در فعالیت عضله پهن داخلی(177/0 d=و 041/0=P) معنادار است. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که پوشیدن پوتین های جدید پلی اورتان ممکن است عملکرد عضلات و بدن را در افرادی که کف پای صاف دارند، بهبود بخشد.

پای پرونیت یکی از آسیبب های شایع در مفصل مچ پا می باشد. هدف از مطالعه حاضر، مروری بر تحقیقات انجام گرفته در زمینه تاثیرات انواع ارتزهای پا بر مکانیک اندام تحتانی ورزشکاران دارای پای پرونیت از سال 2023 الی 2015 بود. مطالعه حاضر از نوع سیستماتیک نظام مند بود. جست و جوی مطالعات با توجه به هدف مورد نظر از سال 2015 الی 2023 در پایگاه های Science direct، PubMed، Web of Science و Magiran اانجام شد. تعداد 116 مقااله از سایت های مذکور دریافت گردید. 66 مقاله به دلیل تکراری بودن و عدم تناسب با محتوای مطالعه حذف شدند. تعداد 48 مقاله به دلیل عدم تحقیق روی ارتز و نیز ورزشکاران دارای پای پرونیت از مطالعه حذف شدند. در نهایت تعداد 12 مقاله با توجه به داشتن کلیدواژه های پای پرونیت، ورزشکاران و انواع ارتز وارد مطالعه شدند. بررسی مطالعات نشان داد که اثر اتزهای پا می تواند تاثیر زیادی در کاهش نیروها و فشارهای کف پایی در ورزشکاران دارای پای پرونیت داشته باشد. فعالیت عضلانی در نتیجه استفاده از ارتز در فعالیت های ورزشی افزایش می یابد. در نتیجه استفاده از ارتزها در طول فعالیت های ورزشی می تواند از بروز آسیب بیشتر در ورزشکاران دارای پای پرونیت جلوگیری کند.

مقدمه و اهداف: سطح عامل مهمی است که ممکن است بر خطر آسیب دیدگی در حین دویدن تأثیر بگذارد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه نیروهای وارده بر پا طی دویدن بر روی سطح زمین در مقایسه با چمن مصنوعی در افراد با پای پرونیت و سوپینیت بود. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش حاضر را مردان دارای پای پرونیت و سوپینیت و سالم استان اردبیل تشکیل دادند. نمونه آماری به تعداد 30 نفر با دامنه سنی 25-20 سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در مطالعه حاضر شرکت کردند. نمونه های آماری در سه گروه قرار گرفتند. تعداد 10 نفر در گروه پای پرونیت، 10 نفر در گروه پای سوپینیت و گروه سوم که 10 نفر هستند به عنوان گروه کنترل قرار گرفتند. از روش افتادگی استخوان ناوی برای تعیین نوع پا استفاده شد. از صفحه نیرو برتک برای ثبت نیروی عکس العمل زمین در هنگام دویدن بر روی سطح زمین و چمن مصنوعی با سرعت 2/3 متر بر ثانیه استفاده گردید. همچنین نیروهای عکس العمل زمین در جهت های عمودی (Fz)، قدامی-خلفی (Fy) و داخلی-خارجی (Fx) اندازه گیری شد. یافته ها: در فاز برخورد پاشنه پا با زمین مؤلفه داخلی-خارجی نیروی عکس العمل زمین در افراد دارای پای پرونیت طی دویدن بر روی سطح زمین در مقایسه با سطح چمن بزرگ تر بود. بعلاوه در لحظه برخورد پاشنه پا با زمین زمان رسیدن به اوج مؤلفه عمودی نیروی عکس العمل زمین طی دویدن بر روی چمن در مقایسه با سطح زمین افزایش یافت. نتیجه گیری: باتوجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که استفاده از سطح چمن مصنوعی می تواند موجب بهبود ریسک فاکتورهای آسیب در افراد دارای عارضه پای پرونیت و سوپنیت شود.