سفتی

سفتی، معیاری برای تعیین میزان خاصیت الاستیک بدن است و میزان بهینه آن برای الگوهای حرکتی مختلف متفاوت است. یکی از روشهای محاسبه سفتی استفاده از مدل جرم-فنر است که کل پا را با یک فنر ساده خطی مدل میکند. هدف این مطالعه، محاسبه ضرایب سفتی اندام تحتانی و بررسی ارتباط آن با چابکی، به الگوی 08 کیلوگرم داوطلبانه /2±7/ 12 سال و میانگین وزن 4 /1±3/ حرکتی غالب ورزشهای راکتی، بود. 21 نفر از ورزشکاران راکتی مرد سطح اول کشور با میانگین سن 7 در این پژوهش مشارکت کردند. ضرایب سفتی پا و عمودی برای مشارکتکنندهها حین انجام دو حرکت دویدن روی تردمیل و پرشهای عمودی متوالی محاسبه 8 تحلیل شد. در این مطالعه ارتباط / شدند و ارتباط آنها با زمانهای بهدستآمده در آزمون چابکی، با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون در سطح معناداری 82 معناداری بین متغیرهای تحت مطالعه به دست نیامد که ممکن است بهعلت اثر متضاد سفتی مفاصل مچ و زانو بر عملکرد باشد. این موضوع نیازمند بررسی مجزای سفتیهای مفاصل است

هدف این مطالعه تعیین اثر فوری سه نوع کفی روی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب اندام تحتانی حین دویدن روی تردمیل بود. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، درشت نئی قدامی و دوقلوی خارجی 14 مرد ورزشکار در وضعیت های بدون کفی، کفی نرم، نیمه سخت و سخت حین دویدن روی تردمیل ثبت شد. فعالیت عضله راست رانی در فاز بارگذاری در وضعیت کفی نرم کمتر از وضعیت های دیگر بود. در فاز پیش نوسان/نوسان اولیه، در فعالیت عضله راست رانی بین وضعیت های کفی نرم/بدون کفی و نرم/نیمه سخت و همچنین در فعالیت عضله دوسررانی بین وضعیت های کفی نیمه سخت/ بدون کفی و نیمه سخت/سخت تفاوت وجود داشت. در فاز نوسان میانی، فعالیت عضلات راست رانی و ساقی قدامی در وضعیت بدون کفی/کفی نیمه سخت و عضله دوقلو در وضعیت بدون کفی با وضعیت های دیگر تفاوت داشت. فعالیت عضله دوسررانی در فاز پیش فعالیت نیز در وضعیت بدون کفی با وضعیت کفی نیمه سخت تفاوت داشت. فعالیت عضلات پهن خارجی و دوقلوی خارجی در وضعیت کفی نرم کمتر از کفی نیمه سخت بود. به نظر می رسد که شدت و الگوی انقباض عضلات حین دویدن با استفاده از کفی با میزان سفتی متفاوت، دچار تغییر شده که می تواند در انتخاب کفی با سطح سفتی مناسب با توجه به اهداف کلینیکی و تمرینی مفید باشد .

اگرچه توانایی دست یابی به بالاترین سرعت دویدن، عامل موفقیت در بسیاری از رشته های ورزشی به شمار می رود، بااین وجود در شناخت ویژگی جسمانی که زیربنای دست یابی به این توانایی است، ابهاماتی وجود دارد . هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش سفتی پا و سفتی عمودی در پیش بینی توانایی سرعت دویدن است. داده های کینتیکی و کینماتیکی سه بعدی مهارت دویدن از 50 زن سالم دانشجوی تربیت بدنی و علوم ورزشی جمع آوری و از آن برای اندازه گیری سفتی پا و سفتی عمودی استفاده شد. برای بررسی امکان پیش بینی سرعت دویدن با استفاده از مدل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین دو متغیر سفتی پا و سفتی عمودی با میانگین سرعت دویدن رابطه قابل توجهی وجود دارد (0/671= R ) و این دو متغیر می توانند 42 درصد از واریانس میانگین سرعت دویدن را پیش بینی نمایند. (0/426= Adj.R square ). نتایج پژوهش حاضر نشان داد به احتمال زیاد توانایی افراد در سرعت دویدن به میزان قابل توجهی به سفتی پا و سفتی عمودی وابسته است. نتایج این پژوهش می تواند اطلاعات مهمی درزمینه طراحی برنامه های تمرینی و استعداد یابی در اختیار مربیان و متخصصان این حوزه قرار دهد.

تأثیر ورزش و میزان شدت آن بر پارامترهای بیومکانیک بافت آشیل، چالشی آشکار برای محققان این حوزه است؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف مرور نظام مند مطالعات انجام شده در حوزه اثر تمرینات ورزشی بر ویژگی های بیومکانیکی تاندون آشیل و تأثیر آن بر توان بخشی پس از آسیب تاندون آشیل، انجام شد. برای این بررسی از مطالعات انجام شده در سال های 2020 تا نوامبر 2023 استفاده شد. جست وجوی کلمات کلیدی در چهار پایگاه اطلاعاتی معتبر google scholer، Pub Med، Web of Scince، Scopus، مطابق با PRISMA موارد گزارش برگزیده برای بررسی های سیستماتیک و متاانالیز انجام شد. در این مطالعه عبارات جست وجو شامل Achilles Tendon, Stiffness, Exercise, Biomechanics با کلمات مترادف با دستور Boolean AND ترکیب شده و با دستور Boolean OR پیوند داده شدند. درنهایت، ویژگی های بیومکانیکی تاندون با دو عامل سفتی و مداخلات تمرین ورزشی یا توان بخشی تندینوپاتی تاندون آشیل و متغیرهای آن بررسی شد. از 845 مقاله یافت شده، 10 مقاله برای این پژوهش انتخاب شد. به طورکلی نتایج نشان داد که برای افزایش اثربخشی در هنگام مداخلات تمرینی تندینوپاتی باید در تمرینات نیروی خارجی به اندازه کافی اعمال شود. همبستگی های درخورتوجهی بین سفتی تاندون و فعالیت های مختلف و نمره کل پارگی تاندون آشیل وجود دارد که نشان دهنده اهمیت بالینی سفتی تاندون و اندازه گیری فشار پلانتار پا است. نتایج حاضر نشان می دهد که چگونه تغییر در ساختار آشیل می تواند بر فعالیت های روزانه بیماران تأثیر بگذارد. مداخله با بار بالا تنظیمات مکانیکی و مورفولوژیک چشمگیری در واحد عضلات-تاندون پلانتار فلکسور ایجاد می کند. این امر ممکن است به حفاظت از تاندون در برابر آسیب ناشی از کشش کمک کند. مداخله با بار بالا را می توان به عنوان پروتکل درمانی (جایگزین) مؤثر در مدیریت توان بخشی آسیب تاندون آشیل در نظر گرفت؛ بنابراین انتخاب ورزش مناسب در بازتوانی تاندون آشیل بسیار اهمیت دارد.