پیامد رفتاری

هدف این پژوهش، تأثیر استرس شغلی و ناامنی شغلی بر قصد ترک شغل به واسطه متغیر میانجی رضایت شغلی ناجیان غریق در شهر اراک    بود. روش تحقیق عّلی و از نظر هدف کاربردی بود. جامعه آماری شامل تمام ناجیان غریق فعال (140 =N) در شهر اراک بود. حجم نمونه بر اساس ماهیت تحقیق 80 نفر از ناجیان فعال شهر اراک بود. در این تحقیق از پرسشنامه های  استرس شغلی خان و همکاران (1964)، امنیت شغلی شغل نیسی و محمودیان (1381)، رضایت شغلی کافمن و فیشمن (1979) و پرسشنامه قصد ترک شغل سیشور (1999) استفاده شد که بعد از تعیین روایی توسط متخصصان، پایایی آن بر اساس میزان آلفای کرونباخ به ترتیب 80/0، 883/0، 872/0 و 717/0 به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار اسمارت پی.ال.اس استفاده شد. مهم ترین یافته-های تحقیق نشان داد که ناامنی شغلی بر قصد ترک شغل اثر مثبت و معناداری دارد و استرس شغلی بر رضایت شغلی اثر منفی و معناداری دارد. ناامنی شغلی، 67% از قصد ترک شغل را پیش بینی می کنند و استرس شغلی 58% از رضایت شغلی را پیش بینی می کند. استرس شغلی بر قصد ترک شغل و نیز رضایت شغلی بر  قصد ترک شغل تأثیر مثبت دارد ولی این تأثیر معنادار نبود و رضایت شغلی به عنوان متغیر میانجی نتوانسته است قصد ترک شغل را پیش بینی کند.

یکی از مهمترین اهداف بازاریابی(هر فعالیت اقتصادی)، به رسمیت شناختن برند می باشد. در  بازار  امروز  که  معرفی  برند  جدید،  گران  و  پر مخاطره  می باشد،  ارزشمند  است  که  برندهای در حال افول را ارزیابی نمود  و برای احیای مجدد آنها سرمایه گذاری کرد. مسئله احیای برندهای ورزشی کمتر مورد توجه محققان حوزه بازاریابی ورزشی قرار گرفته است و از آنجایی که احیای برند در زمره راهبردهای پیچیده بازاریابی قرار دارد، پژوهش حاضر با هدف آشکار سازی شرایطی که پیامد رفتاری مطلوب هواداران نسبت به احیای برندهای باشگاه های ورزشی را تسهیل یا مانع بوده اند، انجام شد. تحقیق با ماهیت کیفی و با استفاده از نظریه داده بنیاد شکل گرفت. این تحقیق از طریق مصاحبه با کارشناسان و اساتید حوزه ورزش فوتبال تا جایی که پژوهش به اشباع نظری و کفایت رسید (در مجموع 12 مصاحبه) ادامه یافت. یافته ها نشان داد ارتباطات برند (رسانه های جمعی و اجتماعی، تبلیغات، شهرت عمومی، تداعی گرهای برند و نظرخواهی از هوادار) به عنوان تسهیل کننده تأثیر مستقیمی بر واکنش رفتاری مثبت هواداران در احیای برند باشگاه های فوتبال دارد و برند سازی سیاسی (منفعت طلبی مالکان باشگاه، حکمرانی، رفتار سیاسی، استفاده از افراد سیاسی در مدیریت باشگاه و نیازمندی سیاست مداران به برند سازی) به عنوان تعدیل گر از تأثیر مستقیمی بر واکنش رفتاری منفی هواداران در احیای برند باشگاه های فوتبال برخوردار است.