بحران کووید 19

هم زمان با تغییرات سریع فنون و مهارت ها و ظهور پدیده های نوین فناوری اطلاعات و تاثیر آن ها بر شیوه ها و روش های زیستن، فرایند آموزش نیز متحول شده است. جهانی شدن و پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات همراه با افزایش تنوع ویژگی های دانشجویان و تنوع فرهنگی کاربران، مؤسسات آموزشی را به چالش کشیده است. فرهنگ یادگیری الکترونیکی به استفاده از فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطاتی در سازمان اشاره دارد که در قالب مجموعه ای از ارز ش ها، نظام ها و عادت های سازما نی کل سازمان و افراد را برای بهبود بخشیدن مستمر میزان دانش، شایستگی و عملکرد خود حمایت و تشویق می نماید. موفقیت در یادگیری الکترونیکی مستلزم تغییر در درک و رفتار یادگیرندگان، برای تغییر در توسعه برنامه درسی آموزشی است. نقش عوامل آموزشی- فرهنگی از مقوله های بسیار مهمی است که در طراحی و ایجاد محیط یادگیری به ویژه یادگیری الکترونیکی بایستی مورد توجه قرار گیرند؛ بر این اساس و با توجه به تحولات نظام های آموزشی در قرن بیست و یکم و بروز بحران های تأثیر گذار بر سیستم های آموزشی از جمله بحران بیماری کووید 19، که یادگیری الکترونیکی را به الزامی بی بدیل در نظام آموزشی تبدیل ساخته است، این مطالعه به منظور تحلیل ساختارمند فرهنگ یادگیری الکترونیکی در نظام های آموزشی با رویکردی به بحران کووید 19 انجام گردید.

اخیرا بحران کووید-19، صنعت هتلداری را با مخاطرات مالی زیادی مواجه نموده است، به گونه ای که به دلیل عدم کسب درآمد، منجر به تعطیلی برخی هتل ها و بیکاری کارکنان آنها شده است. ازاین رو تاب آوری مالی صنعت هتلداری جهت پیش بینی درماندگی مالی مورد توجه قرار گرفت. در این پژوهش، الگوی تاب آوری مالی صنعت هتلداری در راستای پیش بینی درماندگی مالی با رویکرد کمی (مدلسازی معادلات ساختاری) ارائه شده است. پس از مروری بر پیشینه پژوهش، نگرش مدیران هتل از طریق یک پرسشنامه ی محقق ساخته، بررسی شد. شرکت کنندگان از بین 135 هتل استان تهران در بهار ۱۴۰2 انتخاب شدند. روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی می باشد. به منظور تحلیل داده ها از مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان می دهد عامل مداخله گر "حفظ محیط زیست" بر تاب آوری مالی صنعت هتلداری جهت پیش بینی درماندگی مالی تأثیر چندانی ندارد. بنابراین، صنعت هتلداری می تواند جهت پیش بینی درماندگی مالی از طریق به کارگیری راهبرد های شناسایی شده، زمینه را برای تاب آوری مالی فراهم نماید تا این صنعت بتواند در شرایط بحران، از لحاظ مالی تاب آور شده و به حیات خود ادامه دهد.