باشگاه داری

مقدمه و هدف: هدف از مطالعه حاضر ارزیابی عوامل اقتصادی مؤثر در موفقیت ورزشی تیم های لیگ برتر فوتبال ایران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث ماهیت، تبیینی (علی) است. جامعه آماری پژوهش شامل 32 تیم لیگ برتر فوتبال کشور در سال های 1394 و 1395 بودند. روش شناسی: جهت جمع آوری داده ها از اطلاعات موجود در سایت های سازمان لیگ، بانک مرکزی، ورزش 3، نود و همچنین مصاحبه با مدیران و روابط عمومی های باشگاه ها منتخب استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون چندگانه و لجستیک در نرم افزار E Views (نسخه 9) در سطح 5/0 استفاده گردید. نتایج:   نتایج نشان داد که میزان اعتبار تیم ها، سرمایه گذاری در تیم های پایه و وجود هوادار بیشتر در ورزشگاه، اثری مثبت و معنادار بر موفقیت آن ها داشته (05/0  P ≤) ، اما میزان حمایت مالی، شهر محل استقرار تیم ها، تحصیلات کادر فنی و برخورداری از مربی خارجی بر موفقیت تیم ها اثری معنادار نداشته است (05/0 <P). نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت که با توجه به نقش مثبت میزان اعتبار تیم ها در به خدمت گرفتن بازیکنان، کادر فنی و همچنین امکانات بهتر و به تبع آن تلاش برای جذب هواداران بیشتر و همچنین سرمایه گذاری در تیم های پایه به عنوان پشتوانه ای برای تیم های بزرگ سال، می توان بیان کرد سایر تیم ها نیز می توانند با الگو گرفتن از تیم های موفق و الگو گرفتن از روش آن ها در کسب موفقیت تلاش نموده و از طرفی از هدر رفت هزینه ها و سقوط به سطوح پایین تر که با ضررهای مالی فراوانی همراه می باشند، جلوگیری نمایند.

هدف اصلی این مقاله طراحی نظام باشگاه داری حرفه ای ورزش های انفرادی کشور بود. از لحاظ هدف بنیادی، از نظر روش ، کیفی با استفاده از نظریه داده بنیاد می باشد. جامعه آماری را اسناد منتشرشده در مبحث باشگاه داری حرفه ای ورزش های انفرادی و 13 نفر از صاحب نظران تشکیل دادند. برای انتخاب نمونه از نمونه گیری هدفمند و در ادامه برای کفایت نمونه گیری از نمونه گیری نظری استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه عمیق بود. برای روایی و پایایی اندازه گیری به هنگام کدگذاری بازبینی انجام شد؛ طبقه بندی یا تأیید نتایج با مراجعه به مصاحبه شونده ها انجام و بدین ترتیب تحلیل موارد کیفی انجام گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار مکس کیودا نسخه 2018 بهره گرفته شد. بر اساس نتایج کدگذاری باز: 86 کد اولیه حاصل از تحلیل مصاحبه ها و اسناد به دست آمد. بر اساس نتایج کدگذاری محوری: 11 مقوله از این کدگذاری به دست آمد که به ترتیب شامل: طرح باشگاه، درک محیط، وظایف قابل اجرای مدیر در محیط ورزشی، مهارت های مدیریتی، مدیریت منابع انسانی، اقدامات بازاریابی، روابط عمومی، امور فرهنگی، امور مالی، زیرساخت و عوامل اثرگذار بر موفقیت می باشد. یافته های حاصل از کدگذاری انتخابی شامل 4 مفهوم (عوامل زمینه ای، عوامل پیش برنده، عوامل توسعه دهنده و موفقیت باشگاه) بود

با توجه به اهمیت نقش هیئت مدیره در عملکرد باشگاه های حرفه ای، هدف این پژوهش تعیین ابعاد و شاخص های ارزیابی هیئت مدیره باشگاه های ورزشی فوتبال می باشد. جامعه آماری شامل کلیه صاحب نظران در زمینه باشگاه داری بودند. نمونه آماری پژوهش 154 نفر از مدیران و کارشناسان فوتبال، اعضای هیئت علمی تربیت بدنی، کارشناسان اداره کل ورزش و جوانان و آشنا به مسائل فوتبال بودند که به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته و شامل ۶۴ گویه بود که بر اساس و مرور مبانی و پیشینه تدوین گردید. جهت بررسی روایی محتوای پرسشنامه از نظر 10 متخصص ورزشی استفاده گردید و پایایی ابزار با استفاده از روش آلفای کرونباخ (97/0) و روایی سازه تأیید شد. نتایج تحلیل ضریب مسیر، نشان داد هر هفت بعد ارزیابی هیئت مدیره تأثیر معنی داری بر ارزیابی عملکرد هیئت مدیره دارند که به ترتیب اولویت تعامل محیطی و ارتباطات بیشترین نقش را با تبیین 92 درصد، بعد نظارت و کنترل 91 درصد، مدیریت منابع سازمانی 88 درصد، مدیریت مالی 87 درصد، مدیریت تغییر 84 درصد، خودسازمان دهی هیئت مدیره 81 درصد و در نهایت بعد استراتژی و برنامه ریزی 79 درصد از تغییرات ارزیابی هیئت مدیره را تبیین می کنند. ضمناً پنج شاخص مهم ارزیابی هیات مدیره به ترتیب شامل جهت حفظ بازیکنان باکیفیت، انتخاب اعضای شایسته برای واحدهای تخصصی، جانشین پروری و شایسته سالاری، تعداد جلسات در سال، مدیریت حاشیه های تیم و در نهایت انتخاب مدیرعامل شایسته بودند؛ بنابراین در ارزیابی هیئت مدیره باشگاه های فوتبال، ارتباطات محیطی و تعامل با محیط بیرونی باشگاه و مدیریت منابع انسانی باشگاه اهمیت و اولویت بیشتری دارند.

هدف از نگارش این مقاله رسیدن به یک مدل پارادایمی مفهومی از منظر مالی صنعت بانکداری بر توسعه صنعت ورزش است تا یتوان از آن بعنوان الگویی در تحلیل شرایط موجود بهره برداری کرد. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل 200 الی 250 نفر در این حوزه بودند که تعداد 50 نفر متخصص بعنوان نمونه تحقیق مشخص گردید. روش تحقیق، داده بنیاد که کار را با مشاهده شروع تا به تولید نظریه برسد. یافته ها نشان داد که مؤلفه های مؤثر مدیریتی و مالی،توسعه منابع انسانی،ارتقاء زیر ساخت ها و توسعه فضاهای ورزشی استاندارد مؤلفه های مؤثر در توسعه صنعت ورزش می باشند، که توسعه و موفقیت صنعت بانکداری بر توسعه صنعت ورزش ایران در گرو مدیریت برتر این مؤلفه ها است. استفاده از تسهیلات و خدمات بانکی بهمراه مدیریت کارآمد در توسعه فراگیر ورزش همگانی در افزایش سطح سلامتی جامعه و کاهش هزینه های درمانی جامعه موثر است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش کدگذاری باز-محوری-انتخابی استفاده شد. ورزش یک صنعت پرسود است که توانایی در جذب سرمایه گذاری خارجی دارد. ورزش میدان رقابتی برای تقابل و تعامل ملت ها و ابزاری برای انتقال تفکرات فرهنگی است، این بخش مالی ورزش است که این صنعت را پیش می برد. بعبارتی اقتصاد ورزش به ارزیابی و الگوهای تخصیص منابع در بخش های عملکردی و توسعه ورزش می پردازد. مقایسه نتایج بدست آمده نشان می دهد که بین تجهیز منابع کافی،توسط موسسات مالی به همراه مدیریت اثربخش و کارآمد در ورزش با توسعه همه جانبه ورزش رابطه معناداری وجود دارد.

هدف: ورزش حرفه ای به بخش ثابتی در ساختار های اقتصادی سودمحور تبدیل شده است و موجودیت خود را در باشگاه های ورزشی شکل می دهد، بنابراین توسعه و فعالیت های گسترده آن، بدون باشگاه های ورزشی، امکان پذیر نیست. هدف از پژوهش حاضر، واکاوی کیفی عوامل علی، زمینه ای و مداخله گر استقرار باشگاه داری حرفه ای والیبال ایران بود.  روش شناسی: روش پژوهش به صورت کیفی و از نوع نظری ه داده بنی اد بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام خبرگان در حوزه باشگاه داری حرفه ای والیبال کشور بود. مشارکت کنندگان شامل20 تن از خبرگان کلیدی و آگاه بود که به روش نمونه گیری نظری انتخاب شدند. برای روایی و پایایی مطالعه از معیار مقبولیت در 10 شاخص استفاده شد. مصاحبه ها تا اشباع نظری ادامه یافت. مجموعه ای از مف اهیم و مقوله ها طی فرآیندهای کدگذاری باز، محوری وگزینشی به دست آمد.یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان عنوان کرد عوامل قانونی و اقتصادی در بخش شرایط علی، عوامل مالی و حقوقی در قسمت شرایط زمینه ای و عامل سرمایه گذاری در بخش شرایط مداخله گر تسهیل کننده و عامل مدیریتی در قسمت شرایط مداخله گر محدود کننده بر استقرار باشگاه داری حرفه ای والیبال ایران موثر هستند.نتیجه گیری: باشگاه داری حرفه ای والیبال ایران نیازمند بستری قانونی و حقوقی به منظور عقلایی کردن شرایط حضور تیم هایی با مالکیت خصوصی و تعاونی است؛ بستری که مبنی بر درآمدزایی فعالیت های باشگاه های ورزشی باشد.